Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2011

Η επιλογή μας...

Ο Λενιν και ο Σολζενίτσιν!

Ο Λενιν και ο Σολζενίτσιν ! Ο Λένιν επιστρέφει παράνομα στη Ρωσσία τον Οκτώβριο του 1917. Κομμουνισμοό!Γενοκτονία και Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητος, Κολλεκτιβοποίηση, Πείνα, φρίκη,Τρομοκρατία,Καταστολή,Εμφύλιος Πόλεμος, Μίσος, φθόνος, βία,Ταξική Πάλη,Κανιβαλισμός, Ομοιομορφία, Εξισωτισμός, Αποκτήνωση, Δικτατορία, ιδεολογικός Ολοκληρωτισμὀς, Εθνοκάθαρσεις,  Κὀμμα-Θεός-Θρησκεία-Λατρεία-, Ιερατείο-Α ρχηγός , Μιλιταρισμός, εφεύρεση του εσωτερικού και εξωτερικού Εχθρού, Αμοραλισμός, Κυνισμός, μαχητικός Αθεϊσμός, Ρατσισμός, Αντ ισημιτισμός, κρετινισμός, βλακεία, ηλιθιότητα, Παράλογο, Αστυνομικό Κράτος, Μυστική Αστυνομία, παρακολουθήσεις, χαφιεδισμός, καταδότες, προδότες και προδοσίες κατάργηση του Προσώπου,του Ατόμου,της Ιδιωτικής ζωής,της Ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της Αυτενέργειας, της Ελεύθερης Οικονομίας, Ποινική και Ψυχιατρική Καταστολή των Διαφωνούντων με την Αλήθεια της Μαρξιστικής Ιδεολογίας ως εγκληματιών και ψυχασθενών, νέα Γλώσσα,κατασκευή ενός νέου Υπερανθρώπου του Ταξικά Καθ...

Κνουτ Χάμσουν-Η ΠΕΙΝΑ

Εικόνα
Κνουτ Χαμσούν (4 Αυγούστου 1859 - 19 Φεβρουαρίου 1952) Η ΠΕΙΝΑ Ήτανε τον καιρό που πεινασμένος παράδερνα στη Χριστιάνια. Πλαγιασμένος ψηλά στη σοφίτα μου, ακούω κάποιο ρολόι να χτύπα έξη φορές· ξημέρωνε πια· και στις σκάλες είχανε αρχίσει ν' ακούγονται τα σούρτα - φέρτα. Ευθύς μόλις άνοιξα τα μάτια μου, άρχισα από παλιά μου συνήθεια να συλλογιέμαι αν ήτανε τίποτα πού να με κάνη να' μαι χαρούμενος σήμερα. Τα πράγματα μου 'χαν έρθει λιγάκι ανάποδα τον τελευταίο καιρό· ένα - ένα, ότι πραγματάκια είχα , είχανε κουβαληθεί στου <<μπάρμπα>>· ήμουν καταντημένος νευρικός και μυγιάγγιχτος, μάλιστα δύο τρείς φορές είχα αναγκαστεί να μείνω όλη μέρα πλαγιασμένος από τις ζαλάδες. Πότε--πότε, άμα η τύχη μου τα' φέρνε αδέξια, κατάφερνα να εισπράττω από τη μια ή την άλλη εφημερίδα ένα τάλιρο για καμιά μου επιφυλλίδα. Άνοιξα το παράθυρο και κοίταξα έξω. Η θέα που είχα μπροστά μου ήτανε ένα σκοινί για άπλωμα ρούχων και ένα κομμάτι χέ...

Ώς την Άλωση...

Εικόνα
Θ. Δ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ Ώς τήν Άλωση... Ο τόπος μου είναι δικός μου καί τίποτα δε μπορεί να τόν αλλαξει ῏τά βράχια του, καί τό γιαλό του, καί τα κύματα μέ τό πυροφάνι, καί τά βουνά μέ τίς ορθωμένες τους πλαγίες, ο τόπος μου είναι δικός μου κι άς τρέχουν γύρο του γύπες καί μέσα του σκουλήκια. Ο τόπος μου είναι δικός μου, κι άν τό θέλησα ή δέν τό θέλησα εδώ είναι μια άλλη ιστορία, έπρεπε τάχα νά γεννηθώ εδώ ή έπρεπε νά δώσω στά παιδιά μου μιά καινούργια πατρίδα, νά πώ : πάμε νά φύγουμε πρίν πέσει η σκεπή καί μας πλακώσει και μείνουμε η καταραμένη ράτσα, ερημόσπιτοι, σάν τίς νυχτερίδες, αρνόντας τίς καρδίες μας ανήμπορα, ανάμεσα στούς ξένους, στά ξένα. Αυτό είναι μία άλλη ιστορία, καί χαίρομαι πού δεν έτυχε σέ μένα θά τύχει βέβαια κάποτε, όμως όχι στα χρόνια μας ...