Όταν πρό ενός περίπου αιώνος ο διάσημος Γάλλος χημικός Μπερτελώ επέτυχε διά της θερμοχημείας και της χημείας να μετατρέψει ανόργανων υλών είς ενόργανων τοιαύτην και να σύνθεση οργανική ύλη από τα απλούστερα αυτής συστατικά....
...ο άνθρωπος εξακολουθεί να ίσταται διαπορών και κατάπληκτος ενώπιον της δημιουργίας, όπως τα πλήθη ίστανται χάσκοντα και θαυμάζοντας προ των εκπληκτικών επιδείξεων διάσημου ταχυδακτυλουργού.
Διότι από τον ανθρώπων, παρά τας ανακαλύψεις που επέτυχε, δεν διαφεύγουν απλώς ακόμη τα μυστικά της δημιουργίας. αλλ' έχει διαπιστωθεί ότι μετά κάθε ανακάλυψη που επιτυγχάνει ούτος, αντί να φθάσει, ως ήλπιζε και ανέμεναν, είς άλλα περισσότερων δυσεπίλυτα προβλήματα, που προκύπτουν από τας συνεχιζόμενες ερευνάς του...
Με άλλες λέξεις, ενώ οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα «ηλεκτρόνια», τα «πρωτόνια», τα «ουδετερόνια» ή «νετρόνια», τα «φωτόνιά» και τα «ποζιτόνια» και «μεσοτόνια» που μας γνώρισαν η εργαστηριακή έρευνα κι η επίδραση των «κοσμικών ακτινών» επί της ύλης και γενικά μέχρι ενός σημείου άνευρων τα οικοδομικά ας είπωμεν, υλικά της ύλης και του κόσμου, παρ' όλο αυτά είναι φανερό ότι ακόμη δεν κατόρθωσαν να μας ειπούν και να καθορίσουν ποίου νόμους ακολουθούν αι κινήσεις των σωματιδίων αυτών και τους διαφεύγει και αγνοούν την αρχική αιτία των κινήσεων αυτών, όπως την καταγωγή της ύλης ή μάλλον το έσχατων, το πρωταρχικών και το απειροελάχιστων συστηματικών αυτής, και κυρίως τον λόγο της γενέσεως της υπάρξεως της.
...
Κατά την διαπίστωση λοιπόν αυτήν ένας κυβικός δάκτυλος αερίου περιέχει 27 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων «μόρια»! Τώρα δια να εννοήσετε τί είναι αυτός ο αριθμός τον οποίον δεν δύνασθε ασφαλώς να φαντασθείτε, αρκεί να υπολογίσετε ότι διά να μετρήσετε από το ένα έως το ένα δισεκατομμύριο, θα πρέπει να αφιερώσετε τριάντα δύο χρόνια της ζωής σας, κατά το διάστημα των οποίων δεν θα κάνετε τίποτα άλλο, δηλαδή δεν θα τρώτε, δεν θα κοιμάστε, δεν θα εργάζεσθε, αλλά θα προφέρετε σε κάθε δευτερόλεπτο από ένα αριθμό! Διά να μετρήσετε συνεπώς τα 27 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων «μόρια» που υπάρχουν μέσα σ' ένα κυβικό δάκτυλο αερίου, ξεχωρίζοντας σε κάθε δευτερόλεπτο από ένα μόριο, θα πρέπει να κάνετε τή δουλεία αυτή επί 764 εκατομμύρια χιλιετηρίδες.
...
«Η εποχή κατά την οποίαν οι φυσικοί ήσαν συνηθισμένοι να γράφουν δι' αυτούς-λέγει ο Τζήνς-ότι κυβερνούσαν ολόκληρων την δημιουργία και με την βάση αυτήν οι σοφοί δογματίζον σχετικά με την θεμελιώδη φύσις του Σύμπαντος, έχει παρέλθει οριστικώς»
...
«Το παρελθόν και το μέλλον είναι δημιουργημένα είδη χρόνου που ασυνείδητα αλλ' εσφαλμένα τα μεταφερόμενα είς αλήθεια όμως είναι ότι μόνον το «είναι»δύναται να χρησιμοποιηθεί ορθώς».
...
Ένας Σουηδός επιστημών, ο Αρρένιους ,υποστήριξε πρότινος ότι η ζωή μετεφέρθη εις την γη δια των λεγόμενων «διαπλανητικών σπερμάτων», τα οποία κυκλοφορούν είς το άπειρον και μεταφέρονται από του ενός ουράνιου σώματος εις τό άλλο διά της «κοσμικής κόνεως» πού κυκλοφορεί είς το μεσοδιάστημα του σύμπαντος. Άλλοι διετύπωσαν την άποψη ότι και διά των μετεωριτών πού πίπτουν είς την γη είναι δυνατόν να μεταφερθούν ζωικά σπέρματα, είς τον πλανήτη μας. Λέγουν μάλιστα ότι το μέγιστων ψύχος που υπάρχει στον πλανήτη μάς. Λέγουν μάλιστα ότι ούτε το μέγιστο ψύχος πού υπάρχει είς το μεσοδιάστημα(260 βαθμοί υπό το μηδέν) δύναται να εμποδίσει την ύπαρξη και την κυκλοφορία των «διαπλανητικών σπερμάτων» είς το διάστημα και ούτε η τρομερά θερμοκρασία πού αναπτύσσεται είς τους μετεωρόλιθους, όταν εισέρχονται εντός της γήινης ατμόσφαιρας και πίπτουν επί της γης φλεγόμενοι, δύναται να αχρήστευση τα σπέρματα που υπάρχουν εντός των κατακαημένων αυτών επισκεπτών του πλανήτη μας.
...
Έν πάση περίπτωση οι αστρονόμοι ,οι φυσικομαθηματικοί και οι αστρονόμοι μας πληροφορούν ότι οι κόσμοι του απείρου προέρχονται από τα «σπειροειδή νεφελώματα», τα όποια αποτελούνται από τεραστίας μάζας ύλης πού ευρίσκεται είς κατάσταση αέρια και η οποία είναι συγκεντρωμένη είς διάφορα σημεία του αχανούς, τα «Σύμπαντα νήσους», όπως τα απεκάλεσαν ο Τζών Χέρσελ.
...
Οπωσδήποτε και την αντίληψη αυτήν πρώτοι ανέτρεψαν οι αρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί, αστρονόμοι και φυσιολόγοι, όπως απέδειξε των άλλων και κυρίως ο προ τινός αποθανών διάσημος Έλλην αστρονόμος Αντώνιάδης, διότι ο Ίππαρχος, ο Αρίσταρχος, ο Ιουλιανός, Σέλευκος ο Ερυθραίος, ο Αριστοτέλης («Περί ουρανός»και αυτός ο Πλάτων (Νόμοι ΥΙΙ.821-822) και Επιμονής 987 ΄β) όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος («Περί αρεσκόντων τοις φιλοσόφοις») σαφώς ομιλούν περί ηλεκτρονικού συστήματος και συνεπώς η επικρατούσα αντίληψης ότι πρώτος ο Γερμανοπολωνός αστρονόμος Κοπερνικος ανέφερε περί ηλεκτρονικού συστήματος είναι ανακριβής.
...
«Το παρελθόν και το μέλλον είναι δημιουργημένα είδη χρόνου πού ασυνείδητα αλλ' εσφαλμένα τα μεταφέρομεν είς την αιωνίαν ουσίαν. Λέγομεν «ήταν», «είναι», «θα είναι», η αλήθεια όμως είναι ότι μόνον το«είναι» δύναται να χρησιμοποιηθεί ορθώς».
...
Ο Πλάτων λοιπόν, ο εκπληκτικός και άφθαστος εκείνος νους, όστις δικαίως θεωρείτε ως η μεγαλύτερα διανόησης των αιώνων, αφού κατέληξε είς την καταπληκτική δια την εποχή του διαπίστωση ότι το σύμπαν «ενώ είναι άπειρον έχει εν τούτοις την μορφή τεράστιου κύκλου, εντός του οποίου υπάρχουν και κινούνται οι κόσμοι του σύμπαντος»(Τίμαιος Κεφ.Ζ),διαπίστωσαν είς την οποίαν, επαναλαμβάνω, καταλήγει περίπου και η περί σχετικότητα θεωρία του Αϊνστάιν, διακηρύσσει συγχρόνως (Τίμαιος Κεφ. Ε΄), ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατον να συλλάβει την εικόνα και την έκταση του σύμπαντος και να έκφραση μετά βεβαιότητας περί της δημιουργίας και των φαινομένων του κόσμου που βλέπουμε, διότι όλα τα πράγματα είς τον κόσμο αυτό και οι κόσμοι του απείρου είναι φθαρτοί και έχουν ακμή και παρακμή και τα φαινόμενα του κόσμου είναι μεταβλητά και αβέβαια («Πολιτεία», «Φαίδρος», «Τίμαιος»), αντίληψη την οποίαν αναγκάζονται πλέον να παραδεχτούν και υποστηρίζουν και οι σύγχρονοι επιστήμονες.
...
Η αίσθηση συνεπώς είναι κάλυμμα είς το νουν και τον εμποδίζει νά αντιλήφθη την αλήθεια και να απαλλαγή από τούς όρους του «χώρου» και του «χρόνου» εντός των όποιων σχηματίζεται και κατά τον Αϊνστάιν ή οίκων του κόσμου και των αισθητών γενικώς, ενώ η ιδέα, ο «ο νους», υπερέχει αυτών. Και ο Κάντ από τούς νεώτερους υποστήριξε ότι «δεν υπάρχουν νόμοι φυσικής αλλ' αυτούς τους δημιουργεί η παρατήρησης μόνον και η πείρα των ανθρώπων». Όπως οι ιδέες χωρίς την πραγματικότητα είναι κενές,-λέγει πρός τούτοις ο Κάντ - έτσι και η πραγματικότητα χωρίς τις ιδέες είναι τυφλή. Χωρίς τις ιδέες πειραματικός μας κόσμος, η αντικειμενική πραγματικότητα δεν θα υφίστατο δι' ημάς, όπως τα χρώματα δεν υφίστανται διά τούς τυφλούς, οι οποίοι στερούνται οργάνων - των οφθαλμών - που τούς επιτρέπουν να τα βλέπουν. Αι ιδέαι, λέγει ο Κάντ, είναι τρόπον τινά τα πνευματικά μας όργανα διάτων οποίων βλέπουμε πράγματα όπως παρουσιάζονται σ' εμάς και συνεπώς διά να αποκτήσουμε ακριβή γνώσιν ή επιστημονική αντίληψη των ακατέργαστων υλικών πού μας παρέχουν αι αισθήσεις μας, η πείρα και η εμπειρία και να οργανώσουμε το χάος των συναισθημάτων μας χρειάζονται αΐ ιδέα που έχουν την δύναμιν να διαμορφώνουν και να αφομοιώνουν τας εντυπώσεις πού μας παρέχουν η εμπειρία και αΐ αισθήσεις μας.
...
ο Ραπποπόρ ιστορικοφιλόσοφος συμπαθών προς το Μαρξ και συνεπώς προς τούς υλιστές , αντιτιθέμενος επί του σημείου αυτού προς αυτούς, λέγει είς το έργον του «Φιλοσοφία της Ιστορίας» ότι ο «Ιστορικός Υλισμός» - η θεωρεία του Μαρξ και του Έγκελς - συγχύζει τας προϋποθέσεις με τας αιτία και συνεπώς έχει το βασικό ελάττωμα πού έχει και ο φυσικός υλισμός. «Η εκδηλώσεις του πνεύματος είς των άνθρωπο, κατ' ουδένα τρόπον όμως είναι παραδεκτό ότι είναι και η αιτία των εκδηλώσεως της νοήσεως, τού νου. Πώς συμβαίνει άλλως τε ώστε η άλφα υλική προϋποθέσεις, ήτοι η εξ ύλης κατασκευή του εγκεφάλου, να δημιουργεί το βήτα άυλων αποτέλεσμα, δηλαδή την σκέψη, την «ιδέαν», η οποία και κατά τούς Μαρξιστές και τούς υλιστές ούτε συλλαμβάνεται, ούτε την βλέπουμε, ούτε θίγεται με τον δάκτυλον, όπως γίνεται με τον εγκέφαλο, τον οποίον και βλέπουμε και δυνάμεθα να ψαύσαμε».
...
Και ο Μπραξον από τούς νεώτερους υποστηρίζει είς το έργον του «Η δημιουργός εξέλιξις» ότι ο εγκέφαλος δεν είναι το όργανον της σκέψεως, όπως υποστηρίζουν οι υλιστές, αλλά ο μηχανισμός πού προσαρμόζει την σκέψη είς την πραγματική ζωήν, προς την δράσιν. Το πνεύμα - κατ' αυτόν - δεν είναι αποτέλεσμα, ή μάλλον προϊόν τής ζωής του σώματος, αλλά κάτι υπέρτερων αυτού. Το πνεύμα υπερέχει του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος - λέγει ο Μπέρξον - ομοιάζει με τούς σιδηροδρομικούς σταθμούς, όπου διά κατάλληλων χειρισμών του μηχανοδηγού και των κλειδούχων πραγματοποιούνται αι μανούβρα των τραίνων και έκαστον εξ' αυτών τίθεται είς την πρέπουσα γραμμή διά των χειρισμό αυτών. Η ελευθερία εκλογής, η δημιουργικότητας, η μεσολαβούσα μεταξύ των εξωτερικών ερεθισμών και της κινήσεως, μεταδίδεται απλώς διά του εγκεφάλου και είναι ανάλογος με το μέτρο της αναπτύξεως αυτού, αλλά δεν παράγεται υπό τού εγκεφάλου, ούτε είναι εντοπισμένη επ' αυτού. Ο εγκέφαλος είναι μόνον το σημείων επαφής μεταξύ πνεύματος και σώματος.
...
«Πάντως η ουσία είναι ότι όλοι αί εικόνες πού επινοεί η επιστήμη διά την φύσιν είναι πλάσματα της φαντασίας μας - λέγει ο Τζήν - και συνεπώς η επιστήμη δεν ευρίσκεται ακόμη εις επαφή με την απώτερη πραγματικότητα και το καλύτερον που έχει να κάμη αυτή- πρόσθετη ο ίδιος- είναι παύση να κάνη ανακοινώσεις»! Αλλά και ο Μπέρξον από τους σύγχρονους φιλοσόφους παρατηρεί ότι η επιστήμη προορισμό έχουσα την συγκέντρωση ωφελίμων αληθειών δεν δύναται να συλλάβει όμως και την πραγματική αλήθεια.
...
ΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΑΙ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΝ ΚΑΙ ΘΕΣΙΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΟΥ.
Συνέβη δε τούτο διότι απλούστατα αι πολιτεία αυταί δεν αναγνώριζαν και περιφρόνησαν τα δίκαι και τη ελευθερία της δράσεως και της σκέψεως των ατόμων, που είναι η μοναδική, η διαρκής δημιουργική δύναμις των κοινωνιών και η οποία κατ' ουδένα τρόπον και οπωσδήποτε είναι δυνατόν να περιοριστή και να αγνοηθεί επί μακρόν χρονικών διάστημα χωρίς να προκαλέσει ή τον εκφυλισμό και την κατάπτωση αυτής της πολιτείας - Σπάρτη, Θήβα και άλλαι πολιτεία κατά την αρχαιότητα - ή θλιβεράς διαταραχές και επαναστάσεις αιματηρές - Σπάρτη, Ρώμη, Γαλλική Επανάσταση και αυτή ακόμα η επανάσταση της Ρωσίας εις την εποχή μας.
Αλλά ο Πλάτων καθόρισε πρώτος επίσης και τους λόγους ένεκα των οποίων τα διάφορα πολιτεύματα δεν είναι ικανά να εξυπηρετήσουν απολύτως και πλήρως τας κοινωνίας και τους ανθρώπους.
...
είς τας πολιτείας δια του εκφυλισμού των τριών Βασικών πολιτευμάτων, δια των οποίων διοικούνται ανέκαθεν οι λαοί. Και βασικά πολιτεύματα κατά τον Αριστοτέλη, είναι η Μοναρχία-Βασιλεία, η Αριστοκρατία και η Δημοκρατία, που εκφυλίζονται η μεν Μοναρχία-Βασιλεία εις δικτατορία, η Αριστοκρατία εις ολιγαρχία και η Δημοκρατία εις οχλοκρατία.
...
«Η ψυχή του ανθρώπου, λέγει ο Πλάτων εις την θαυμαστή παρομοίωση που παραθέτει εις τον «Φαίδρον», ομοιάζει προς άρμα εζευγμένον είς δυο ωραίους ίππους και οδηγούμενο υπό ηνίοχου. Ο Ηνίοχος είναι η λογική, ο «νους», η οποία βλέπει την οδό που πρέπει να ακολουθήση και διευθύνει την τυφλή ώθηση των ίππων «θυμό» και «επιθυμία», ήτοι τα ευγενή και χυδαία πάθη του ανθρώπου ή των ανθρώπων. Η πολιτεία , προσθέτει ο Πλάτων, ως και το ατόμον έχουν ανάγκην να διατραφούν, να αμυνθούν και να κυβερνούν. Εις τούτο τείνουν ιδιαιτέρως τα μεν κατώτερα πάθη παρακινούμενα υπό της «επιθυμίας», τα δε ευγενή πάθη από τον «θυμό» και η λογική από τον νουν».
...
...ενώ ο εκ Χίου Μητρόδωρος, όστις υπήρξε και μαθητής του Δημόκριτου, έλεγε ότι «ο άνθρωπος όχι μόνον ουδέν γνωρίζει, αλλ' αγνοεί αυτό ακριβώς, αν γνωρίζει ή όχι, αυτό που νομίζει ότι γνωρίζει».
...
Τόσον δε δύσκολο πράγμα θεώρει ο Ηράκλειτος την αυτοκατανόησιν του ανθρώπου, το να εμβαθύνει δηλαδή ο άνθρωπος εις τον εαυτό του και να εννοήσει εαυτόν, ώστε φρονεί ότι ουδέποτε θα φθάση ούτος εις πλήρη αυτοκατανοήσιν.
...
ο Πλάτων.... δια να καταλήξει είς την γνώμη που διεκήρυξε, ότι ο άνθρωπος μόνον όταν απαλλαγή δια της κατανοήσεως του εαυτού του αι τας κακίας και τα ελαττώματα του και καταστεί ενάρετος, θα δυνηθεί να γίνει άξιος εαυτού.
...
θυμίζω τους στίχους του Αγίου Αυγουστίνου, έλεγε ότι οι «οι άνθρωποι τρέχουν να θαυμάσουν τα ψηλά βουνά, τους μεγάλους καταρράκτη, τας κινήσεις των πλανητών και ξεχνούν ένα μόνο : τον εαυτό τους!»
...
«Η επιστήμη και η φιλοσοφία πραγματεύονται ότι θέληση κανείς, εκτός του τι έχει να κάμει ο άνθρωπος δια να γίνει καλύτερος και πράττει το καλύτερον».
...
Ποτέ έργον τέχνης δεν έγινε από σωματείων καλλιτεχνών και καμία ανακάλυψη δεν έγινε από σύλλογο επιστημόνων... Τα πάντα έχει φτιάξει η σκέψη μας, η οποία όμως δεν βασίζεται σε πραγματικότητες. Εν τούτοις δι΄ αυτής προσπαθούμε και θέλουμε να εξηγήσουμε τα πάντα!...»
...
Κρίμα που απέθανε τόσον πρόωρος ο Ανρύ Μπαρμπύς, όστις εξ’ αφορμής της Ρωσικής Επαναστάσεως του 1917, οραματίζετε και υπόσχετε «νέους καιρούς» είς τους ανθρώπους και διεκήρυσσε ολίγον αργότερα από την Γενεύη, κατά το 1921, όπου είχεν εκφωνήσει τους ενθουσιώδεις εκείνους λόγους του, ότι «όλοι είμαστε πολίτες της νέας παγκόσμιας πατρίδας πού θα δημιουργήσουν οι Λαοί».
...
...όσον αφορά την πατρίδα που είναι συνυφασμένη με την γη που τρέφει τον άνθρωπο και με την οικογένεια που δημιουργεί ούτος εκεί όπου ζει, και τους ανθρώπους πρώτος ο Αισχύλος με τον περίφημο παιάνα του που περιέχεται εις τους «Πέρσας», «Ιτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε πατρίδα...» και ασφαλώς ο Στάλιν δεν νομίζω ότι είπε διάφορα πράγματα εις τον λόγον του, που ανάφερα προς τους Ρώσους, αφού περί της πατρίδος των ωμίλησεν είς αυτούς, διότι και κατά Πλάτωνα όστις διεκήρυξε ότι «μητρός τε και πατρός και απάντων προγόνων πολυτιμότερο και τιμιότερο εστί η πατρίς»(Πλάτωνος «Κρίτων») και κατά τον ημετέρων ποιητή «χωρίς πατρίδες δεν ζει η ανθρώπινη ψυχή»(Παλαμάς).
....
ο λόρδος Σωλσβαρυ εις την αγγλική Βουλή, ότι είς την διεθνή πολιτική δεν υπάρχει ευγνωμοσύνη και η ηθική είναι πράγμα ασυμβίβαστο με αυτήν, αφού συν τους άλλοις και η Ελλάς, ήτις ηγωνίσθει κατά του φασισμού όσον καμία άλλη Χώρα της Ευρώπης, κατάντησε σήμερον να θυσιάζεται και εμπαίζεται χάριν εκείνων που ηγωνίσθησαν είς το πλευρών του φασισμού.
...
Ο Αλφρεδος Βερνάνδος Νόμπελ, όστις όπλισε την ανθρωπότητα με την «νιτρογλυκερίνη» και την «βαλλιστίτιδα», την πολεμική άκαπνο πυρίτιδα, ήτοι με τα φονικότερα μέσα που είχε γνωρίσει μέχρι την εποχή του η ανθρωπότης και αφήκε μετά ταύτα κληροδοτήματος 1.700.000 χρυσών λιρών δια των οποίων ιδρυθεί το πασίγνωστο βραβείο Νόμπελ, διά να αμείβεται κατά έτος, μεταξύ των άλλων, και εκείνος «που θα εργάζεται αποτελεσματικώς διά την κατάργηση των στρατών και διά την σύσταση και την διάδοση των συνεδρίων της ...ειρήνης».
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΙ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΘΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
ΑΙ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
«Η κοινωνία, η οιαδήποτε κοινωνία-λέγει ο Ραπποπόπ- δεν δύναται και δεν έχει την δύναμιν να μεταβάλει έναν άνδρα εις γυναίκα, έναν εκ γενετής ηλίθιο είς μεγαλοφυή ή ένα τύπον εκφυλισμένο είς ήρωα!» Και αυτό φυσικά ισχύει τόσον δια τους οπαδούς του φιλελευθερισμού, όσον και δια τούς οπαδούς των «οργανωμένη κοινωνιών».
...
Εν τούτοις ο Μάρξ και ο 'Εγκελς υποστήριξαν και οι οπαδοί των πιστεύουν ότι δια της καταργήσεως των τάξεων και της επιβολής της «οργανομένης κοινωνία» - της κομμουνιστικής - και της επικρατήσεως του προλεταριάτου - που είναι μια τάξις φυσικά και αυτό, και μάλιστα η κατωτέρα και η οποία ουδέποτε ως σύνολον παρέσχεν εις την ανθρωπότητα αποδείξεις της συμβολής της δια την παραγωγήν αυτής - θα επέλθει και θα πραγματοποιηθεί η βασιλεία της ελευθερίας του ατόμου! Θα πραγματοποιηθεί δε τούτο «μόνο μετά της εξαφάνισιν της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας» (Έγκελς «ΑντιΝτύριγκ»), «νετά της οποίας θα εξαφανισθούν και οι οικονομικοί λόγοι που προκαλούν τας αντιθέσεις μεταξύ ανθρώπων» (Μαρξ: «Η αθλιότης της Φιλοσοφίας». «Γερμανική Ιδεολογία» Μάρξ - Έγκελς «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» και Μάρξ «Το Κεφάλαιο».
Η παράδοξος αυτή θεωρεία που εδημιούργησαν και την σύγχρονων παραδοξοτέραν αντίληψιν των κομμουνιστών περί Δημοκρτίας, κατά την οποία η ελευθερία του ατόμου θα εξασφαλισθεί εντός της «οργανομένης κοινωνίας», όπου η ελευθερία της σκέψεως, την εργασία και της δράσεως του ατόμου περιορίζονται, εν τούτοις αγνοούνται και πνίγονται χάριν της κοινωνίας, δηλαδή υπέρ του συνόλου, εκτός του ότι παραμερίζει και περιφρονεί των άνθρωπο, το άτομον ως δημιουργικής δύναμιν και έχει το μειονέκτημα της επιβολής μιας τάξεως επί όλων των άλλων, δηλαδή είναι ως σύστημα πολιτικοκοινωνικόν κυριολεκτικώς ανελεύθερον, έχει πρός τούτοις, το μειονέκτημα ότι είναι ξένη και αυτήν ταύτην την φύσιν του ανθρώπου. Αποδείχθη άλλωστε τούτο το σύστημα που επικρατεί σήμερων είς την Ρωσσίαν και εις τας χώρας που έχει επιβληθή.
Τα αποτελέσματατου Ρωσσικού πειράματος. Και το πείραμα αυτό δεν θα διαρκέση επί μακρόν.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ εις το έργον του «Το κοινωνικό συμβόλαιων» λέγει πολύ ορθός, νομίζω, ό,τι «αυτοί που ζητούν να διορθώσουν μιαν κοινωνία πρέπει να αισθάνωνται εαυτούς ικανούς να αλλάξουν και την φύσιν των ανθρώπων». Αυτοί λοιπόν που ζητούν να διορθώσουν την ανθρωπότητα δια της επιβολής του συστήματος των «οργανομένων κονωνιών», πρέπει να είναι το λιγοτερον ουτοπισταί και ξένοι προς την γύρω των πραγματικότητα εάν δεν πρέπει να είναι και ανιστόρητοι ακόμη, αφού πιστεύουν ότι δύνανται να μεταβάλουν δια του συστήματος αυτού την φύσιν των ανθρώπων.
Και λέγω ανιστόρητοι, διότι από την εποχή του Εμπεδοκλέους και του Πλάτωνος και μέχρι των ημερών μας πλείστοι όσοι κοσμοδιορθωταί εναφανίσθησαν και επιχείρησαν να νουθετήσουν και να διορθώσουν τους ανθρώπους, χωρίς όμως να επετύχουν τούτο. Ακόμη και ο θείος Ναζωραίος κατέστη αδύνατον να κατισχύση της κακής φύσεως των ανθρώπων, αφού και αυτόν τον εσταύρωσαν τελικώς, καίτοι μεταχειρίσθεη εις τας διδασκαλίας του παραδείγματα και επιχειρήματα παρμένα οχι μόνον από την επίγειον ζωήν των, προς σωφρονισμόν των, αλλά το σημαντικότερον, όπως και ο Σωκράτης, («Φαιδων» Πλάτωνος) κατάφευγεν εις την χρησιμοποίησιν και του αγνώστου που αναμένει τον άνθρωπον εις την πέραν του τάφου ζωήν. Και εφ' όσον έχει αποδειχθή ότι οι άνθρωποι ούτε από το άγνωστον της άλλης ζωής και από τας φοβεράς τιμωρίας που τους αναμένουν εκεί, εάν δεν είναι δίκαιοι και ενάρετοιεις αυτήν την ζωή, τρομάζουν ή φροντίζουν να διορθώνουν, θα ήτο αστείον να παραδεχθή κανείς ότι το σύστημα των «οργανομένων κοινωνιών» το οποιό περιφρονεί και αγνοέι την ελευθερίαν του ατόμου θα μεταβάλη την φύσιν του.
Η υφιστάμενη άλλωστε αντίθεσις μεταξύ ατόμου και συνόλου, την οποία το σύστημα αυτό θέλει να διορθώση, διά την υποταγή του ατόμου εις το γενικότερον συμφέρον του συνόλου. Η αντίθεσις αυτή υπήρξεν ανέκαθεν το πρόε επίλυσιν πρόβλημα λοων εκείνων που ησχολήθησαν με την κοινωνικήν ζωή των ανθρώπων.
...
Η εκμετάλλευσις της δυστυχία των Ανθώπων.
...
Διατί και Φιλελεθερισμός κινδυνεύει να χρεωκοπήση.προκειμένω αντίθεσεις να προσεγγίσουν ή να διακανινισθούν είς το μέλλον. Δυστυχώς δια την ανθρωπότητα είναι τοιαύτοι η καθόλου συγκρότησις αυτής και η διαμόρφωσις που παρουσιάζει, ώστε η απειλούμενη σύγκουσις ιδεών, αρχών και συμφερόντων, που διαγράφεται τόσον σαφώς και πάλιν είς τον παγκόσμιον ορίζοντα, να παροξενή την ανησυχία και τον τρόμον είς τους δυστυχείς Λαούς, που θα πληρώσουν αναγκαστικώς δια μίαν φορά καόμη τας θλιβεράς συνεπείας της.
