Ο
Χριστός, στην επί του όρους ομιλία του,
κήρυξε την τεμπελία: <<Καταμάθετε
τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνει, ου κοπιά
ουδέ νήθει, λέγω δε υμίν ότι ουδέ Σολομών
εν πάση τη δόξα αυτού περιεβαλετο ως έν
τούτων>>.
Ο
Ιεχοβάς, ο γενειοφόρος και σκληρός θεός,
έδωσε σ'οσους τον λάτρευαν το υπέρτατο
παράδειγμα της ιδεώδους τεμπελίας, μετά
απο έξι μέρες εργασίας, ξεκουράστηκε
για όλη την αιωνιότητα.
Από
την άλλη, ποιες είναι οι φυλές για τις
οποίες η δουλειά αποτελει οργανική
ανάγκη; Οι Ωβερνιάτες οι Σκοτσέζοι,
αυτοί οι Ωβερνιάτες των Βρετανικών
νήσων, οι Γκαγίεγκος, αυτοί οι Ωβερνίατες
της Ισπανίας, οι Πομερανοί, αυτοί οι
Ωβερνιάτες της Γερμανίας, οι Κινέζοι,
αυτοί οι Ωβερνιάτες της Ασίας. Στην
κοινωνία μας ποιές είναι οι τάξεις που
αγαπούν τη δουλειά για τη δουλειά; Οι
κτηματίες αγρότες και οι μικροαστοί.
Οι μεν πρώτοι σκυμμένοι στα χωράφια
τους, οι δε άλλοι προσκολλημένοι στα
μαγαζία τους , σαλεύουν όπως οι
τυφλοπόντικες στις υπόγειες στοές, και
ποτέ δεν ανασηκώνονται για να ατενίσουν
αβίαστα τη φύση.
Κι
ωστόσο, το προλεταριάτο, η μεγάλη τάξη
που αγκαλίαζει όλες τις παραγωγικές
δυνάμεις των πολιτισμένων εθνών, η τάξη που με τη χειραφέτηση της θα χειραφετήσει
όλη την ανθρωπότητα από τη δουλική
εργασία και θα μετατρέψει το ανθρώπινο
ζώο σε ελεύθερη ύπαρξη, το προλεταριάτο,
προδίδοντας τα ένστικτά του, παραβλέποντας
την ιστορική αποστολή του, παραβλέποντας
την ιστορική του αποστολή του, έχει
αφεθεί να διαφθαρεί από το δόγμα της
δουλειάς. Σκληρή και φοβερη έχει υπάρξει
η τιμωρία του. Όλες οι προσωπικές και
κοινωνικές δυστυχίες έχουν γεννηθεί
από το πάθος του για τη δουλεία.
...
2.
Οι ευλογίες της δουλειάς
<<Όσο
περισότερο οι λαοί μου θα δουλεύουν,τόσο
λιγότερο θα υπάρχουν ακόλαστα πάθη>>,έραφε
από τον Όστεροντ,στις 5 Μαϊου 1807,ο
Ναπολέων. <<Είμαι η εξουσία[...]και
θα ήμουν διατεθειμένος να διατάξω για
την Κυριακή, μετά το τέλος της λειτουργίας, τα
μαγαζιά να ανοίγουν και οι εργάτες να
επιστρέφουν στην εργασία τους>>.
Για
να ξεριζώσει την τεμπελιά και να κάμψει
τα αισθήματα της υπερηφάνειας και της
ανεξαρτησίας που αυτή γεννά,ο συγγραφέας
της Πραγματείας για
το εμπόριο πρότεινε να φυλακιστούν οι
φτωχοί στους ιδεώδεις οίκους της
δουλειάς(ideal workhouse) που θα απέβαιναν
<<ιδρύματα του τρόμου, όπου θα
υποχρεώνονταν να δουλεύουν δεκατεσσερις
ώρες την ημέρα, έτσι ώστε, αφαιρόντας το
χρόνο των γευμάτων,θα έμεναν δώδεκα
ώρες εργασίας,ολόκληρες και γεμάτες>>.
Δώδεκα
ώρες δουλειάς την ημέρα, ιδού το ιδανικό
των φιλανθρώπων και των ηθικολόγων του
18ου αιώνα....Τα σύγχρονα εργαστήρια έχουν
εξελιχθεί σε ιδεώδεη σωφρονιστικά
ιδρύματα όπου φυλακίζουν τις εργατικές
μάζες,όπου καταδικάζουν σε δωδεκάωρα
ή δεκατετράωρα καταναγκαστικά έργα οχι
μόνο τους άντρες,αλλα και τις γυναίκες
και τα παιδιά! Και να φανταστεί κανείς
ότι οι απόγονοι των ηρώων της Τρομοκρατίας
έχουν αφεθεί να διαβρώνουν σε τέτοιο
βαθμό από τη θρησκεία της δουλειάς, ώστε
να δεχτούν μετά το 1848 σαν μια επαναστατική
κατάκτηση το νόμο που περιόριζε σε
δώδεκα ώρες τη δουλειάς στα εργοστάσια•
διακήρυτταν σαν επανάστατική αρχή το
δικαίωμα στη δουλεια: Ντροπή στο Γαλλικό
προλεταριάτο!Μόνο σκλάβοι θα ήταν ικανοί
για μια τέτοια χαμέρπεια.Θα χρειάζονταν
είκοσι χρόνια καπιταλιστικού πολιτισμού
σε έναν Έλληνα της ηρωικής εποχής για
να συλλάβει εναν τέτοιο εξευτελισμό.
...
Δουλεύετε, δουεύετε,προλετάριοι,
για να αυξάνετε τον κοινωνικό πλούτο
και τα προσωπικά σας βάσανα, δουλεύετε, δουλεύετε
ώστε, με το να γίνεστε ακόμα πιο φτωχοί, να
έχετε ακόμα περισσότερους λόγους να
δουλεύετε και να είστε εξαθλιωμένοι.Τέτοιος
είναι ο αμείλικτος νόμος της καπιταλιστικής
παραγωγής.
...
...Η
αξία των εμπορευμάτων που καταστρέφονται
εκτιμάται σε εκατοντάδες εκατομμύρια•
τον προηγούμενο αιώνα τα καίγανε ή τα
πέταγαν στο νερό.
Όπως,πριν
κατάλεηξουν σε αυτό το αποτέλεσμα, οι
εργοστασιαρχες γυρνάνε τον κόσμο
αναζητώντας τρόπο να διοχετεύσουν τα
εμπορεύματα που στοιβάζονται• πιέζουν
την κυβέρνησή τους να προσαρτήσει το
Κογκό,να κυριέψει το Τονκίνα,να γκρεμίσει
με κανιοβολισμούς τα τείχη της Κίνας, ώστε
να πουλήσουν εκεί τα βαμβακερά τους. Τους
τελευταίους αιώνες, διεξαγόταν μονομαχία
ανάμεσα στη Γαλλία και την Αγγλία, ποια
από τις δυο θα διέθεται το αποκλειστικό
δικαίωμα να πουλάει τα προϊόντα της
στην Αμερική και στις Ινδίες.Χιλιάδες
νέοι και ρωμαλαίοι άνθρωποι έβαψαν με
το αίμα τους κόκκινες θάλλασες του
11ου,16ου και 18ου αιώνα.
Τα
κεφάλαια υπερφθάνουν όπως και τα
εμπορεύματα.Οι τραπεζίτες δεν ξέρουν
πια που να τα τοποθετήσουν• πάνε λοιπόν
σε ξένοιαστα κι ευτυχισμένα έθνη, όπου
οι άνθρωποι χουζουρεύουν κάτω από τον
ήλιο καπνίζοντας τσιγάρα, με σκοπό να
κατασκευάζουν σιδηροδρομικές γραμμές,να
χτίζουν εργοστάσια και να εισάγουν την
κατάρα της δουλειάς.Κι αυτή η εξαγωγή
των γαλλικών κεφαλαίων καταλήγει ένα
ωραίο πρωινό σε διπλοματικές περιπλοκές:στην
Αίγυπτο, η Γαλλία, η Αγγλία και η Γερμανία
έφτασαν στο σημείο να μαλλιοτραβηχτούν
για να μάθουν ποιοι τοκογλύφοι θα
μπορούσαν να εξαγοράστουν πρώτοι•
ή, πάλι, καταλήγει στους πολέμους του
Μεξικού, όπου στέλνουν τους Γάλλους
στρατιώτες να υποδυθούν τους δικαστικούς
κλητήρες για να εισπράξουν τα βαριά
χρέη.
