ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΟΣ ΑΘΗΝΑΙ 1961Νεώτερη ΕΚΔΟΣΗ: ΙΟΥΛΙΟΣ 2005

Πρόλογος

Το Παιδομάζωμα, ο σύγχρονος αυτός γενιτσαρισμός δεν ήταν απόφασις μιας στιγμής που τη συνέλαβε ο εγκέφαλος των αρχισυμμοριτών του ΚΚΕ στο Γράμμοκαι το Βίτσι.

Ο Ραδιοσταθμός των ξενοδούλων συμμοριτών του ΚΚΕ ανήγγειλε την έναρξη του εγκλήματος του παιδομαζώματος την 4η Μαρτίου 1948 ως έξης:

«Στο τελευταίο Βαλκανικό Συνέδριο της Νεολαίας στο Βελιγράδι, ύστερα από

πρόταση του Έλληνα αντιπροσώπου, ομόφωνα πάρθηκε η απόφαση από τους αντιπροσώπους όλων των Δημοκρατικών χωρών, να παρασχεθή βοήθεια και περίθαλψη σε 12.000 παιδιά, προερχόμενα από την Ελλάδα.Τα παιδιά αυτά, ηλικίας 3-15 χρονών, θα στέλλονται στις γειτονικές δημοκρατικές χώρες, όπου θα τους προσφέρεται κάθε βοήθεια, περίθαλψη και εκπαιδευτική μόρφωση. Για κάθε 25 παιδιάθα υπάρχει μια δασκάλα που θα επιβλέπει».

Η σκοτεινή πρόθεση στο σχέδιο του παιδομαζώματος δίνει το χαρακτήρα ειδεχθούς εγκλήματος από το σημείο που το ΚΚΕ αποβάλλοντας τη μάσκαφανέρωνε το βρωμερό του προσωπείο, όταν ύστερα από ένα χρόνο απ' την αρπαγή τους,οδήγησεαπ' το παραπέτασμα παιδιά 15 χρονών στη σφαγή τουπολέμου, στον πόλεμο κατά της Πατρίδος τους.

Είναι εμπαιγμός προς το Έθνος και την ελευθέραν ανθρωπότητα ο ισχυρισμός του Κομμουνιστικού συνασπισμού ότι «φιλανθρωπικοί» λόγοι τον ηνάγκασαν να«περιθάλψη» τα «καταφυγόντα» στις χώρες του «αθώα θύματα του μοναρχοφασισμού».

Το ΚΚΕ στην προσπάθειά του να συγκάλυψη το βδελυρόν έγκλημα, επεχείρησε να παρουσιάσει το έργο του αυτό ως πράξιν «θεάρεστον» την δε ενέργειαν του Έθνους να σώσει τα εναπομείναντα παιδιά από την αρπαγή, ως «Παιδομάζωματο οποίον ενεργούν οι μοναρχοφασίστες με επικεφαλής τη... Βασίλισσα Φρειδερίκη!»

Η σκοτεινή πρόθεση στο σχέδιο του παιδομαζώματος δίνει το χαρακτήραειδεχθούς εγκλήματος από το σημείο που το ΚΚΕ αποβάλλοντας τη μάσκα φανέρωνε το βρωμερό του προσωπείο, όταν ύστερα από ένα χρόνο απ' την αρπαγή τους,οδήγησε απ' το παραπέτασμα παιδιά 15 χρονών στη σφαγή του πολέμου, στον πόλεμο κατά της Πατρίδος τους.

Το 1941 με την υποδούλωσιν της πατρίδος μας στον Χιτλεροφασισμό, ακολούθησα με πατριωτικήν συνείδησι και με αγαθή πάντοτε πρόθεσι, όπως έκαμαν οι πιο πολλοί Έλληνες — ένα δρόμο που, όπως ενόμιζα θα μας οδηγούσε στην απελευθέρωσι της πατρίδος και θα μας επανέφερε την προτέρα γαλήνη. Δυστυχώς, ο μανδύας τον οποίον προσωπικώς εφόρεσα ήταν Ερυθρός. Και κάτω από αυτόν, όπως ήταν επόμενον, άρχιζα να οραματίζομαι μίαν Ελλάδα όχι «που ανθεί φαιδρά η πορτοκαλέα και θάλλει η ελαία» αλλά κάποιαν άλλη «χωρίς Βασιλείς και Άρχοντες ή άρχοντες και δούλους, χωρίς καταπιεστάς και καταπιεζομένους, εκμεταλλευτάς και εκμεταλλευομένους». Γενικά μια κοινωνία αν όχι κοινωνίαν Αγγέλων, τουλάχιστον κοινωνίαν Αγίων. Και διά τα ιδανικά αυτά εργάσθηκα με αρκετόν ζήλον, θυσιά σας πολυμελή οικογένειαν, προσωπικά συμφέροντα κ.λ.π.

...

Δυο πράγματα είναι εκείνα που συνετέλεσαν στο να στραφώ αναζητώντας τηνγαλήνην που είχα πρώτα στη ζωή μου!

Πρώτον Πρώτον: Η πλάνη μου, σχετικά με την ειλικρίνειαν του ΚΚΕ. Τούτο

κατεπρόδωσετα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος. Κατεπρόδωσε το παιδομάζωμα, μεταβαλλόντούτο σε μια γενεά Γενιτσάρων, κάμνοντάς το όπως λέγει το ίδιον:

«μια γενναία νέα γενιά, που να έχη συνείδησι της δύναμής της, να μη φοβάται τις δυσκολίες, να είναι έτοιμη για να τσακίση όλα τα εμπόδια. Νάχει θάρρος αλύγιστο, να μη ξαίρει τι θα πη φόβος στον αγώνα εναντίον του εχθρού. Καρποφόρα δουλειά και επαναστατική ορμή, αυτά τα γνωρίσματα του Μπολσεβίκικου χαρακτήρα πρέπει να αναπτυχθούν στη νέα γενιά απ' τα σχολικά θρανία»

διδακτική Ιστορίας στο Παιδομάζωμα, σελ. 12

Δεύτερον: Η βαθειά συμπάθεια η οποία αναπτύχθηκε προς τους λαούς με τους οποίους έζησα 13 χρόνια. Με αυτούς πολλά χρόνια εργάσθηκα ως εργάτης σε εργοστάσια βαρειάς βιομηχανίας, σε Κομμουνιστικούς συνεταιρισμούς στην ύπαιθρον, σε μηχανοτρακτερικούς σταθμούς, φοροεισπράκτορας γεωργικώνπροϊόντων και σε διάφορες κρατικές θέσεις στο κομμουνιστικόν εμπόριον.

Στα μέσα Δεκεμβρίου 1947 συγκεντρώθηκε στην περιοχή της Πρέσπας όλη η ηγεσία του ΚΚΕ (Πολιτικόν Γραφείον, Γενικόν αρχηγείον των συμμοριτών κ.λπ)και στις 23 Δεκεμβρίου του 1947 ανηγγέλθη ο σχηματισμός της ψευτοκυβερνήσεως που την ονόμασαν «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» Την ίδρυσιν της ψευτοκυβερνήσεως θέλησαν να την συνδέσουν με την κατάληψιντης Κονίτσης. Την ετίμησαν όμως με μια οικτρά αποτυχία.

Στις 15 Ιανουαρίου του 1948 έγινε μεγάλη πολιτική και στρατιωτική σύσκεψις στην έδρα της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. Η σύσκεψις αυτή λόγω της συμμετοχής των ανωτέρων και ανωτάτων πολιτικών και στρατιωτικών στελεχών, απέκτησε κάποια σοβαρότητα. Μπροστά της ετέθη ολόκληρο το πρόβλημα της«επαναστάσεως». Και κυρίως το πώς θ' αντιμετωπισθή η προετοιμαζομένη εαρινή — του 1948 εκστρατεία του «μοναρχοφασισμού». Παρουσιάσθησαν δυσκολίες, τόσο σε στρατιωτικά, όσο και σε πολιτικά ζητήματα. Ανάμεσα στις δυσκολίες αυτές, ήταν και η στάσις του πληθυσμού στις περιοχές όπου ήλεγχανε συμμορίτες. Ο πληθυσμός άρχισε να υποφέρη τόσο από έλλειψη τροφίμων,διότι τ' απορροφούσε ο «Δημοκρατικός στρατός», όσο και από έλλειψιν ησυχίας.

Κεφάλαιο Α

Δεν επρόκειτο φυσικά περί της Αλβανίας, αλλά περί της Γιουγκοσλαβίας. Μα ούτε και από τον Τίτο επρόκειτο να έλθη κάτι, διότι ο Τίτο δεν είχε καμμιά σχέση με την παιδεία μας. Έμεινα από τότε με την περιέργεια να ίδω, σαν τι επρόκειτονα έλθη από την Γιουγκοσλαβία. Μετά όμως από 15 περίπου ημέρες ήλθε είδηση από «μέσα», απ' το Βελιγράδι, ότι απεφασίσθη έξοδος των παιδιών. Η είδησις αυτή έγινε κοινό μυστικό στα στελέχη. Λύθηκε και η δική μου απορία, ότι δεν ήταν καμμιά απόφασις της Κυβερνήσεως του Βελιγραδίου, αλλά μιας άλλης υπερκυβερνήσεως δηλαδή της Κομινφόρμ, η οποία συνεδρίασε περί τα τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου1948.

Δεν επρόκειτο φυσικά περί της Αλβανίας, αλλά περί της Γιουγκοσλαβίας. Μα ούτε και από τον Τίτο επρόκειτο να έλθη κάτι, διότι ο Τίτο δεν είχε καμμιά σχέσιμε την παιδεία μας. Έμεινα από τότε με την περιέργεια να ίδω, σαν τι επρόκειτονα έλθη από την Γιουγκοσλαβία. Μετά όμως από 15 περίπου ημέρες ήλθε είδηση από «μέσα», απ' το Βελιγράδι,ότι απεφασίσθη έξοδος των παιδιών. Η είδηση αυτή έγινε κοινό μυστικό σταστελέχη. Λύθηκε και η δική μου απορία, ότι δεν ήταν καμμιά απόφασις της Κυβερνήσεως του Βελιγραδίου, αλλά μιας άλλης υπερ κυβερνήσεως δηλαδή της Κομινφόρμ, η οποία συνεδρίασε περί τα τέλη Ιανουαρίου ή αρχές Φεβρουαρίου1948. Κατά τα μέσα Φεβρουαρίου 1948 μου ανεκοίνωσεν ο γραμματεύς τηςκομμουνιστικής οργανώσεώς μας Παπαδόπουλος, ότι ελήφθη ένα σοβαρό μέτροαπό την Κυβέρνησί μας —φυσικά δεν ημπορούσε αυτός να είπη απ' την Κόμινφορμ. Τα παιδιά έπρεπε να φύγουν όλα δια τις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες και η δράσις μου σταματούσε πλέον. Τότε μου λύθηκε κάθε απορία, ότι, η απόφασις είχε ληφθή από «μέσα» η κοινοποίησις έγινε στο Κ.Κ.Ε και δεν υπελείπετο παρά να προσδιορισθή ο χρόνος της συγκεντρώσεως των παιδιών.

Ο Λαός στη φοβερή παγίδα του Κ.Κ.Ε.

Με σπουδή η ψευτοκυβέρνησις εκινητοποίησε όλα τα πολιτικά στελέχη σε όλα τα χωριά που ημπορούσαν να ελέγξουν. Στα χωριά που δεν ημπορούσαν να πάνε διότι τα ήλεγχε ο στρατός, έστειλαν μυστικές εντολές σε φανατικούς κομμουνιστές να καταγράψουν τα παιδιά και να καταστρώσουν σχέδιον αρπαγής. Μια πρωτοφανής προπαγάνδα αρχίζει σε όλα τα χωριά. Τίποτε δεν ηκούετο παράμόνο η υπόθεσις των παιδιών. Οι κάτοικοι αναστατώθηκαν μόλις πληροφορήθηκαν από στόμα σε στόμα την απαίσια απόφασι. Ένας γενικός φόβος και ένας πανικός κατέλαβε τον κόσμο.

Έλεγαν οι άνθρωποι: «Ως τώρα μας έπαιρναν τα μεγάλα παιδιά και κορίτσια καιτα έκαμαν αντάρτες. Τώρα θέλουν και τα μικρά» οι υποσχέσεις των κουκουέδων έδιναν κι έπαιρναν: «Θα σώσουμε τα παιδιά απόβέβαιο θάνατο», «Παραδεισένια ζωή τα περιμένει εκεί που θα πάνε». «Γρήγορα θα ελευθερωθούμε και θα επιστρέψουν τα παιδιά αγνώριστα».Από άλλα μέρη, από την Ήπειρο, έφθαναν και κυκλοφορούσαν φοβερές είδήσεις.Όλη την Δυτική Μακεδονία, συνείχε ο φόβος των εκτελέσεων. Στην περιφέρεια Κονίτσης εκτελούσαν κατά ομάδες πολίτες, μητέρες γέροντεςπαπάδες ως δήθεν «πράκτορες του μοναρχοφασισμού» Ο κόσμος έτρεμε,ακούοντας το όνομα «πράκτωρ». Αλλοίμονο σ' εκείνον που θα είχε την τύχη να του πέση τέτοιος χαρακτηρισμός. Και τέτοιους χαρακτηρισμούς ήταν εύκολα να κάμη και ο πιο άξεστος συμμορίτης και δια μόνο το λόγο ότι κάποιος του αρνήθηκε να δώση το ζώο ή ένα κομμάτι ψωμι.

Οι συμμορίτες προετοιμάζονται πυρετωδώς να αντιμετωπίσουν την άνοιξι την εκστρατεία του «μοναρχοφασισμού». Τα χαρακώματα, αμπριά, πολυβολεία, μετακινήσεις πυρομαχικών, γυμνάσια, εκνευρίζουν τον κόσμο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
 Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ

Την 1η Μαρτίου 1948 άρχισε η έξοδος. Είχε εκδοθή διαταγή από την «ΠΔΚ» νατελειώση μέσα σε 10-15 ημέρες. Οι αιματοβαμένοι κομμουνιστές, πρωτοστάτησαν δίδοντες πρώτοι το παράδειγμα στην παράδοσι των παδιών. Σε πάρα πολλά μέρη η αρπαγή είχε πάρει χαρακτήρα μάχης. Παιδιά που ήταν σε χωριά που ήλεγχε ο στρατός, έβγαιναν τη νύχτα με επιχειρήσεις των συμμοριτών. Είχαν ειδοποιηθή όλα τα συμμοριακά τμήματα να προστατεύουν τις φάλαγγες των παιδιών. Μπροστά, πίσω και στα πλάγια, πήγαιναν συμμορίτες.Στη μέση τα παιδιά. Ανάμεσά τους οι μάνες με τα μωρά στα χέρια. Αυτές διετάχθησαν να φθάσουν ως τα σύνορα με τα μωρά στην αγκαλιά και εκεί να τα παραδώσουν στις «ομάδες προωθήσεως». Πολλά παιδιά διέφυγαν απ' τις φάλαγγες, δι' αυτό είχαν ληφθή μέτρα «συνοδείας».Τα «αρχηγεία» των συμμοριτών σε συνεννόησι με την «ΠΔΚ» είχαν καταρτίσε ισχέδιο κινητοποιήσεως διά κάθε περιοχή Η κινητοποίησις ετηρήθη απόρρητη μέχρι την ώρα που άρχισε το ξεκίνημα. Το σχέδιο κινητοποιήσεως περιελάμβανε«ώρα εκκινήσεως - δρόμο - κατάλυμμα - ανάπαυση – διανυκτέρευση - ώρα εγέρσεως - τόπο αποκρύψεως την ημέρα - συσσίτιο» κ.λπ. Ώρες εκκινήσεως ήσαν πάντοτε οι βραδυνές. Δια το κάθε χωριό είχε συνταχθή και ιδιαίτερο σχέδιο μετακινήσεως.

Τα παιδιά, έφθαναν κατά εκατοντάδες, κατατσακισμενα κυριολεκτικώς απ' τιςπολυήμερες κακουχίες. Αρκετά ήσαν άρρωστα!Οι γονείς κατησπάζοντο μια, δυο, χίλιες φορές, τα παιδάκια τους. Ξεκινούσαν να γυρίσουν αφού τα κατατυραννούσαν με τα αγκαλιάσματα και τα φιλήματα, μα ξαναγύριζαν και φώναζαν «σταθήτε να ξαναφιλήσουμε τα παιδιά μας»!!

Η μάσκα του Κ.Κ.Ε. προς κάλυψιν του εγκλήματος

Ιδού τι «κατήγγειλε» η Ζαχαριάδου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε σ'ένα παγκόσμιον συνέδριον γυναικών στην Ουγγαρία:«Οι δολοφόνοι των χιλιάδων παιδιών της Ελλάδας άρχισαν και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και να σηκώνουν καπνούς συκοφαντίας. Ταυτόχρονα για να σταματήσουν τους γονείς που με λαχτάρα ζητούσαν να στείλουν ταπαιδιά τους στις Λ. Δημοκρατίες, άρχιζαν το φοβερό παιδομάζωμα με επικεφαλής την... Βασίλισσα Φρειδερίκη».

«Χαρήκαμε που γλυτώσαμε από τους Αρβανίτες»

Όταν φθάσαμε στα σύνορα πετάχτηκαν οι Αλβανοί στρατιώτες και μας γύρισαντα όπλα. Τρομάξαμε και σκορπιστήκαμε στο δάσος! Έτρεξαν αυτοί που μας συνώδευαν και μας συμμαζέψανε. Τρομάξαμε να συμμαζευτούμε. Πολλά παιδιά κλαίγανε και ήθελαν να γυρίσουν πίσω. Αλλά μας κατάφεραν και μας πέρασαν στα σύνορα.

Έκρυψε το παιδί της στη γη.

Στην περιοχή Καστοριάς, όχι και μακρυά απ' τα Αλβανικά σύνορα, είναι, αν ενθυμούμαι καλά, ο Μεσόβραχος ένα μικρό χωριουδάκι, κοντά στην Καληβρύση και Διποταμιά. Δεν ξέρω αν σήμερα είναι αυτό το χωριουδάκι.Εκεί την εποχή του συμμοριτοπολέμου, είχε ιδρυθή επιμελητεία. Εκεί μάζευαν όλα τα κατασχεμένα από τα γύρω χωριά. Εκτός της επιμελητείας ήταν και σταθμός διερχομένων. Έμενε μόνιμη φρουρά.

...

«Θα δώσω τα παιδιά μου για να σχηματίσουν οι αντάρτες καλή ιδέα γιαμένα!»

Στο τέλος Φεβρουαρίου ή αρχές Μαρτίου 1948 βρισκόμουν δια «υπηρεσία» στο χωριό Ανταρτικό, του Νομού Φλωρίνης. Ρύθμιζα ωρισμένα ζητήματα παιδιώνπου επρόκειτο να φύγουν δια το παραπέτασμα. Εκεί γνώρισα και τον Πρόεδροτου χωριού, κάποιον Αντώνη. Θυμάμαι πως ήταν και κουτσός! Είχε λάβει καιαυτός εντολή να με βοηθεί στην αποστολήν μου. Λόγω της συνεργασίας μας καιλόγω της φιλοξενείας στο σπίτι του, μου απέκτησε την εμπιστοσύνη.Μια ημέρα λοιπόν μου εκμυστηρεύθηκε: «Θέλω να σου πω κάτι συναγωνιστή!Στα παιδιά που έχεις, σε εξορκίζω, να μην πης τίποτα πουθενά. Εγώ δεν θέλω να δώσω τα παιδιά μου για έξω. Μα τι να κάμω; Με έχουν βάλει πολύ στο στομάχι,και οι οργανώσεις και οι αντάρτες! Τι διάβολο έχω κάνει; Βλέπεις φτωχός και σακατεμένος είμαι! Αλλά τι να κάνω, θα τα δώσω τα παιδιά μου, για νασχηματίσουν οι αντάρτες καλή ίδέα για μένα!»

...  

Έγινα και... Καραγκιόζης.

Λυκόραχη Δεκέμβριος 1947 Λυκόραχη Δεκέμβριος 1947Στην Λυκόραχη της Κονίτσης είχα διά μερικές ημέρες την έδρα μου: «ΓενικήΕπιθεώρηση Λαϊκής Παιδείας, Δυτικής Μακεδονίας». Ο Στρίγκος μου έκανε τηνχάρι, να κατέβω στο χωριό ν' ανοίξω το γραφείο, διότι πάνω στο βουνό, στο Γράμμο μέσα στην καλύβα, δεν είχα ησυχία να συντάξω «νομοθετήματα» δια την παιδεία. Είχα άλλωστε αντικατασταθή από «υπεύθυνος της Παιδείας» δια όλητην Ελλάδα που ήμουν δια λίγες ημέρες, από κάποιο Βέττα. Μα κατεβαίνοντας στην «μεραρχία» στάθηκα ευτυχώς «Γενικός Επιθεωρητής»! Απ' τη Λυκόραχη έλυνα τα εκπαιδευτικά προβλήματα, διώριζα δασκάλους, έδιδα οδηγίες και έστελνα αναφορές στο Βέττα, μια κι ήταν προϊσταμένη μου αρχή. Εκεί έδωσα και«συνέντευξι» σε μια Γαλλίδα δημοσιογράφο τη Σιμόν Τερί. Αυτή έφθασε ως το Γράμμο και από εκεί ήθελε να επισκεφθή την «Ελεύθερη Ελλάδα». Όνειρό της ήταν να γυρίση την «Ελεύθερη Ελλάδα» τουλάχιστον με αυτοκίνητο. Τελικά όμως την έπεισαν «να την γυρίση» με ζώο και αφού ήξεραν ότι όλη τους η«Ελεύθερη Ελλάδα» ήταν τότε 5-6 χωριά στο μέρος εκείνο, έδωσαν συνοδό της ένα καλά δασκαλεμένο διαφωτιστή στο σχέδιο περιοδείας της κ. Σιμόν Τερί. Το σχέδιο περιελάμβανε να περάση τα 4-5 χωριά μια φορά, έπειτα άλλη μια φορά τα ίδια χωριά, αλλά από άλλους δρόμους και μονοπάτια, δίδοντας άλλα άγνωστα ονόματα στα χωριά, κι έτσι μια, δυο, πέντε φορές τα ίδια χωριά, έγιναν πολλά! Ολόκληρη περιοχή «Ελεύθερη Ελλάδα».

...

Τσεχοσλοβακία Ιούνιος 1948: Βρισκόμουν στην Πράγα και ετοιμαζόμουν να κάνω περιοδεία στις προσωρινές παιδοπόλεις της Τσεχοσλοβακίας. Προτού ξεκινήσωδια την περιοδεία, έρχεται ο Μάξιμος. Ήταν τότε «πρεσβευτής» του Κ.Κ.Ε. στην Πράγα και μου λέγει: «Μια Γαλλίδα δημοσιογράφος βρίσκεται εδώ και θέλει νασε ιδή, πιθανόν να σου ζητήση στοιχεία διά την κατάστασι της Παιδείας στην Ελλάδα. Του απήντησα ότι ξέρω αρκετά, μα όχι τέτοια που μας χρειάζονται διάτον έξω κόσμο. Μου απήντησε ότι μερικά ήξερε και εκείνος. Κι έτσι ήμουν έτοιμος να δώσω τις «κατάλληλες» απαντήσεις. (Τα στοιχεία περιλάμβαναν αγραμματοσύνη στην Ελλάδα 50% — κ.λπ. σύμφωνα με τις στατιστικές του Κ.Κ.Ε. Πάντοτε).

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑ

Πρώτοι και καλύτεροι οι ραδιοσταθμοί των Τιράνων, της Σόφιας και του Βελιγραδίου, άρχισαν να δίδουν στοιχεία δια τα αφικνούμενα στις χώρες τους παιδιά. Οι ειδήσεις τους, ήσαν αφιερωμένες κυρίως στα αίτια της φυγής των παιδιών! «Η πείνα, ο φόβος απ' τα κανόνια και οι εκτελέσεις παιδιών, ανάγκασε τα κακόμοιρα, να... παραβούν τα σύνορά μας και να ζητήσουν άσυλο» έλεγαν με υποκρισία. Δεν παρέλειπαν να τονίσουν, την «στοργήν» με την οποίαν«περιέβαλαν τα παιδιά» και την «φιλανθρωπία» των «Δημοκρατικών οργανώσεων» προς «περίθαλψίν των». Αλλά και το Κ.Κ.Ε. όταν «τακτοποιήθηκαν» κατ' αρχήν τα παιδιά στις διάφορες χώρες, εξαπέλυσε την προπαγάνδα του στη διεθνή κοινή γνώμη και τους γονείς ακόμη των παιδιών,ότι: «Τα παιδιά τοποθετήθηκαν σε παλάτια», ότι «άρχισε μια παραδεισένια ζωή»,ότι «όλες οι φιλανθρωπικές οργανώσεις έσπευσαν και με συμπάθεια περιέβαλαντα παιδιά», ότι οι Ερυθροί Σταυροί ανέλαβαν τα ζητήματα των παιδιών, ότι δια την οργάνωση, την εκπαίδευση και «τα ζητήματα της εθνικής αγωγής συστήθηκε επιτροπή με έδρα τη Βουδαπέστη αποτελουμένη απ' τους» κ.λπ. κ.λπ. Αυτά διεκήρυξε δια του ραδιοσταθμού του και του τύπου.Η αλήθεια δι' όλα τα ζητήματα των παιδιών, περιλαμβάνεται στις εκθέσεις που έκαμα στην αρμοδία επιτροπή και στο Κ.Κ.Ε. Είναι αλήθεια, ότι τα Κ.Κ. των χωρών του Παραπετάσματος δια των ειδικών επιτροπών που κατήρτιζαν δια τα Ελληνόπουλα, ήθελαν να μαθαίνουν πλαγίως ή κατ' ευθείαν το περιεχόμενον τωνεκθέσεών μου. Έβαζα αναγκαστικά τις απαραίτητες «σάλτσες» δια «πολιτικούς λόγους» σύμφωνα με το «συμφέρον» μας. Τέτοιο πράγμα, «περιεργείας» δηλαδή δια το τι γράφω, μου συνέβη ιδιαίτερα στη Βουλγαρία. Εκεί έφθασαν ως το ναμου λέγουν ανοικτά: «Πρέπει κι εμείς να ξέρουμε τι γράφεις!!!» Διότι μύριζε...βρωμιά!

....

Ο Ζαχαριάδης, όσο ήταν στο Γράμμο «λιακάδες» και «ησυχία», γύριζε με τοπαιδί του, με ένα στεν στην πλάτη! Να το παιδί του αρχηγού, σου έλεγε ο άλλος. «Πολεμιστής κι αυτός της λευτεριάς»! Μα όταν άρχισαν τα ανιχνευτικά αεροπλάνα οι «γαλατάδες», τότε στη Βουδαπέστη κι απ' εκεί στη Μόσχα ομικρός «μαχητής» Άλλοι έκρυβαν τα παιδιά τους στους σταύλους δια να μη τα πάρη το παιδομάζωμα, και οι «Αρχηγοί» στη Μόσχα!

...

Εκπαιδευτικόν φροντιστήριον δια καταρτισμόν δασκάλων.

Προτού αναχωρήσω εκ Βελιγραδίου δια την πρώτην γενικήν περιοδείαν στις χώρες του Παραπετάσματος, έγινε συνεδρίαση με τον Κόκκαλη, και σ' αυτή μεταξύ άλλων συνεζητήθη και το ζήτημα της εκπαιδεύσεως των παιδιών. Υπολογίζαμε να αρχίση από το φθινόπωρο — ήταν τότε Μάιος— και με δυνάμεις εκπαιδευτικές δικές μας, καθαρά Ελληνικές. Δεν ανεφύησαν ζητήματα σλαβικής γλώσσης ή Σλάβων δασκάλων. Τα ζητήματα τα σχετικά με Σλάβους δασκάλους και σλαβικά σχολεία, συνεζητούντο —και ελαμβάνοντο αποφάσεις— από τοΚ.Κ.Ε. και εκοινοποιούντο σ' εμάς δια εκτέλεσι.Μου εδόθη εντολή από τον Κόκκαλη «υπουργό» της Παιδείας της «Π.Δ.Κ.»: 1) Να επισημάνω κατά τις περιοδείες μου, ποια πρόσωπα θα ήσαν ικανά να γίνουν δάσκαλοι, ύστερα από μια εκπαιδευτική προπαρασκευή που θα ημπορούσαμε νατους κάμωμε το καλοκαίρι και 2) Να ζητήσω απ' την Ελλάδα, απ' τις«στρατιωτικές μονάδες» ή απ' τις πολιτικές οργανώσεις την αποστολή δασκάλων ή άλλων μορφωμένων ανθρώπων, ώστε να πλαισιώσουμε το διδακτικό προσωπικό με ειδικούς και δοκίμους δασκάλους. Έγραψα στην Ελλάδα απ' όπουήλθαν μερικοί. Κατά την περιοδείαν μου, εν συνεργασία με τους «επιθεωρητάς»των χωρών, επεσήμανα διαφόρους νέους που είχαν σχετική μόρφωσι. Όταν ετελείωσε η περιοδεία ζητήσαμε απ' τη Ρουμανία να μας δώση τα μέσα δια τηνλειτουργίαν ενός εκπαιδευτικού φροντιστηρίου 3-4 μηνών στο έδαφός της.Προτιμήσαμε τη Ρουμανία διότι ήταν στο κέντρον του Παραπετάσματος πράγμαπου θα μας βοηθούσε να επιτύχουμε την λειτουργία του φροντιστηρίου.

...

Διάλυσις των Ελληνικών σχολείων.

 Το χειμώνα του 1948-1949 ο Κόκκαλης, μετά από συνεννόησι με το Κ.Κ.Ε.απεφάσισε να διαλυθούν τα Ελληνικά σχολεία όλων των χωρών του Παραπετάσματος και οι μαθηταί να φοιτήσουν σε σχολεία ξένα, διδασκόμενοι

ό,τι διδάσκονται και τα παιδιά της χώρας που βρίσκονται.Η πρώτη χώρα η οποία εδέχθη να προσλάβη τα Ελληνόπουλα στα σχολεία της, ήταν η Τσεχοσλοβακία. Ο Κόκκαλης τακτοποίησε με τις αρμόδιες Τσεχοσλοβάκικες αρχές τις λεπτομέρειες της λειτουργίας των μικτών Ελληνοτσέχικων σχολείων.Εν συνεχεία ήλθεν ο Κόκκαλης στην Πολωνίαν όπου βρισκόμουν. Εκεί μου ανεκοίνωσεν ότι: «Μετά το ιστορικόν γεγονός της τοποθετήσεως τωνπαιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες, ευρισκόμεθα εξ ίσου σε μια ιστορική καμπήτων παιδιών: Όλα τα παιδιά θα μορφωθούν πλέον εις τα ξένα σχολεία, υπό ξένων διδασκάλων, σύμφωνα με τους νόμους και τα προγράμματα των χωρών πουευρίσκονται». Επηκολούθησε μεταξύ μας συζήτησις. Επεχείρησα να του υπενθυμίσω ό,τι είχαμε αποφασίσει 5 ή 6 μήνες ενωρίτερα σε μια συνεδρίασί μας στο φροντιστήριον της Ρουμανίας. Του υπενθύμησα, ότι γνωρίζαμε όλοι τις δυσκολίες που διερχόμεθα σχετικά με το διδακτικό προσωπικό. Είχαμε ένα σχέδιον, ώστε να παρακάμψωμεν τις δυσκολίες σιγά-σιγά, και σε όχι μεγάλοχρονικό διάστημα, να είμαστε σε θέσι να έχουμε Ελληνικά σχολεία με καθαράΕλληνικό χρώμα, σε διδακτικό προσωπικό, σε διδασκομένη ύλη και γενικά στη λειτουργία. Εξέφρασα τους ενδοιασμούς μου δια την απόφασιν αυτήν αλλά μιακαι ήταν απόφασις του Κόμματος, δεν σήκωνε το πράγμα συζητήσεις.Συγχρόνως, την ιδίαν ημέραν, έγινε συνεδρίασις στην παιδόπολι Λόντεκ-Ζδρούιτης Πολωνίας, που έλαβαν μέρος, ο Κόκκαλης, εγώ και ο Έλλην «Πρεσβευτής»του Κ.Κ.Ε. στην Πολωνία Βάσος Γεωργίου. Από την Πολωνικήν πλευράν ήταν οΠολωνός τότε υπουργός της Παιδείας με την ακολουθίαν του. Στην συνεδρίασηορίσθη να κάμω εγώ την εισήγησιν δια τις ανάγκες της παιδείας τωνΕλληνοπαίδων και εφ' όσον μου είχε ανακοινωθεί η απόφασις του κόμματός μου δια την ένταξι των παιδιών μας σε ξένα σχολεία επρότεινα, ότι θέλουμε Πολωνούς δασκάλους να διδάξουν τα παιδιά μας (!!!) προβάλλων το επιχείρημα,ότι δεν έχουμε εμείς! Ότι «οι δάσκαλοί μας πολεμούν και... εμπιστεύονται τη μόρφωση των παιδιών μας σε σας!» (Τους Πολωνούς)

...

Είχαμε εντολή να καλλιεργούμε τον «επαναστατικό παλμόν». Να κάμωμεν τα παιδιά να «ανάψουν», να διψάνε δια πόλεμο και δια αίμα! Ξεχάσαμε εκείνο που είπαμε στους γονείς όταν τα πήραμε. «... θα στείλουμε τα παιδιά στις γειτονικές λαϊκές δημοκρατίες, να ζήσουν ήσυχα, να μην ακούνε τα αεροπλάνα του Τρούμαν, να κάνουν τον περίπατό τους ήσυχα, να χαίρωνται τη ζωή τους, χωμένα μέσα στην καλοπέραση απ' τα μέσα που τα περιμένουν στις λαϊκές δημοκρατίες...!» Να, σε ποια κατάστασι βρήκα τα παιδιά ύστερα από 3-4 μήνες από την ημέρα που έφυγαν απ' την πατρίδα τους. (Σημειώσεις απ' το ημερολόγιό μου).«Ταχτοποιήθηκαν» τα παιδιά στις χώρες μα φάνηκαν αμέσως μαχητικές εκδηλώσεις. Ουρανομήκεις ζητωκραυγές υπέρ του Κ.Κ.Ε. και των ηγετών του,υπέρ του Στάλιν, Δημητρώφ, και των αρχηγών των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων! Διακεκομένες φωνές αντηχούσαν στον αέρα: «Στά—λιν, Τι—το, Δη—μη—τρώφ, Ζα—χα—ρι—ά— δης, Χό—τζα..» Μικρά παιδιά που δεν ημπορούσαν να αρθρώσουν λέξι ή που δεν έφθανε η φωνή τους, μάθαιναν να σηκώνουν τη γροθιά και να την κινούν ρυθμικά, όταν άλλοι εζητωκραύγαζαν υπέρ των αρχηγών των κομμουνιστικών κομμάτων.

...

Γενίτσαροι.

 Την 11-12-1948 ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας, μετέδωσε ότι πολλά από τα παιδιά της Δημοκρατικής Ισπανίας, τα οποία είχαν μεταφερθή κατά την διάρκειαν του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου στη Σοβιετική Ένωσι, εξελίχθησαν σε καλά καταρτισμένους εργάτες και τεχνίτες που μόλις διακρίνονταν από τους Σοβιετορώσους συναδέλφους των. Ο εκφωνητής του Σταθμού είπεν ότι: «Η Ισπανία θα χρειασθή μίαν ημέρα τα βιαίως εκπατρισθέντα τέκνα της». Κατέληξεδε ειπών, ότι κατά την διάρκειαν του πολέμου επροθυμοποιήθησαν νακαταταγούν στον Ερυθρό στρατό αλλά δεν τους επετράπει να πράξουν τούτο,διότι «είναι πολύ πιθανόν να είναι πολύ χρήσιμα στο μέλλον δια την πατρίδατους».Δεν είναι τυχαίον, το ότι εσύρθησαν στο παραπέτασμα χιλιάδες Ελληνόπαιδες,να αποτελέσουν ένα αδελφοκτόνον και γενοκτόνον εφεδρικόν στρατόν, όπως και οι Ισπανόπαιδες! Τι «ευτυχής» σύμπτωσις!—«Οι παίδες ηρπάζοντο από των οίκων αυτών εις ηλικίαν επτά ετών και μέχριςότου δυνηθούν να φέρωσιν όπλα, ησκούντο εις πάσαν στέρησιν και σκληραγωγίαν». Έτσι περιγράφει ο ιστορικός το παιδομάζωμα επίτουρκοκρατίας. Και τώρα ο ίδιος ορισμός!

...

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
«ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ»

Ανασυγκρότησις της «Κεντρικής Επιτροπής».

Κατά το διάστημα που διέρρευσε από τότε του ετοποθετήθησαν τα παιδιά στις χώρες του παραπετάσματος (Μάρτης 1948 - Ιούνιος του 1949) μεσολάβησαν γεγονότα τα οποία έκαμαν επιτακτική την ανάγκη να γίνη αναδιοργάνωσις της Κεντρικής Επιτροπής των παιδιών, σε πλατύτερες βάσεις. Μέχρι τότε ήταν σχεδόν διμελής με Πρόεδρον τον ιατρόν Φωτόπουλον που απεχώρησε συντόμωςκαι με εμένα ως εκπαιδευτικόν. Επόπτης φυσικά ήταν ο Κόκκαλης που ερύθμιζετις σχέσεις των παιδιών με τις χώρες του παραπετάσματος και ενημέρωνε τοΚ.Κ.Ε. δια τη ζωή των παιδιών. Το Κ.Κ.Ε. έπαιρνε και ξεχωριστές εκθέσεις δια τηζωή των παιδιών από τους κατά χώρες «πρεσβευτές» του. Κυρίως όμως οάμεσος συνδετικός κρίκος παιδομαζώματος και Ζαχαριάδη ήταν ο Κόκκαλης Οίδιος έφερε τον τίτλο «Υπουργός Υγιεινής, Προνοίας και Παιδείας». Από τότεόμως που έγινε το παιδομάζωμα μάλλον υπουργός του Παιδομαζώματος» ήταν,παρά άλλης υπηρεσίας. Τις σπουδαιότερες υποθέσεις των παιδιών, τις υψηλές και δύσκολες ερύθμιζε ο Κόκκαλης είτε σε συνεργασία με τα Κόμματα τουΠαραπετάσματος είτε και με την Κόμινφορμ μέσω του Κ.Κ.Ε., όταν ήταν σοβαρήανάγκη επεμβάσεως αυτής. Τον Μάιον του 1949 με κάλεσε στη Βουδαπέστη ο Κόκκαλης από την Πολωνίαν.Με ενημέρωσε επί των θεμάτων που αφορούσαν το παιδομάζωμα. Βασικά θέματαπου προέκυψαν στο διαρρεύσαν διάστημα, ήσαν:

1) Το Το ζήτημα των σλαυοφώνων παιδιών ζήτημα των σλαυοφώνων παιδιών. Το ζήτημα τούτο σχετικά με την παιδείατων Σλαυοφώνων είχε σχεδόν λυθή, διότι χιλιάδες παιδιά σλαυόφωνα,βρίσκονται τώρα στις χώρες του παραπετάσματος και έχουν κάθε ελευθερία να ξεκοπούν τελείως από τη Μητέρα Ελλάδα. Το Κ.Κ.Ε. απεφάσισε να γίνη«συνδιοίκησις» της παιδείας. Οι Έλληνες δηλαδή δια τα Ελληνόφωνα και οι Σλαύοι δια τα σλαυόφωνα, με επόπτην γενικόν «υπουργόν» τον Κόκκαλη. Έτσικαι έγινε. Το Κ.Κ.Ε. έστειλε απ' την Ελλάδα εκπαιδευτικόν Σλαυόφωνον, τον δάσκαλον Σικαβίτσα, ο οποίος ήλθε στη Βουδαπέστη, δια να αναλάβη την διοίκησιν και εκπαίδευσιν των Σλαυοφώνων παιδιών.

2)Ζητήματα παιδείας. Ζητήματα παιδείας. Μετά απ' την απόφασιν του κόμματος να αφομοιωθούν τα σχολεία μας με τα ξένα σχολεία, προέκυψε ανάγκη να «μπουν βάσεις» σ' εκείνατα μαθήματα που έμειναν στους Έλληνες ή Σλαύους δασκάλους. Να κανονισθούν δηλ. τα διδακτέα μαθήματα, να εξευρεθή ο χρόνος και το διδακτικόν προσωπικόν.

3)Ζητήματα πολιτικά. Είχαμε την εντύπωσιν ότι ο πόλεμος στην Ελλάδα θα διαρκούσε πολύ ακόμη. Εγώ τουλάχιστον, όπως μου είπε ο Κόκκαλης, περίμενα σοβαρές μεταβολές στα Βαλκάνια. Πώς; Μετά από την απόφασιν του Κ.Κ.Ε. ναπαραχωρήση «αυτονομία» στους σλαυοφώνους Ελληνες Μακεδόνας, μου είχε γίνει πια συνείδησις, ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο, της σκέψεως και του κεφαλιού του Ζαχαριάδη, αλλά γενικώτερον σχέδιον, σχέδιον εκείνων που ερύθμιζαν τις τύχες όλου του Παραπετάσματος. Δι' αυτό περίμενα να ξεσπάση κάτι τοσο σοβαρόν. Αφ' ετέρου ο Κόκκαλης σε μια συζήτησί μας πολιτική, περί των«δυσκολιών» που έφερεν ο Τίτο στα Βαλκάνια, μου έλεγε: «Δεν πρέπει να παραξενευτούμε. Θα δούμε καμμιά μέρα, να ξεσηκωθούν οι Μακεδόνες όλοι, να ιδρύσουν ίδιον κράτος, να υπερφαλλαγγισθή και να απομονωθή αυτό το τέρας ο Τίτο».Και συνεχίζοντας πρόσθεσε: «Νομίζεις ότι θα τον αφίσουν έτσι;»Σε άλλη μας συζήτησι μου είπε, όταν ήλθε ο Σλαύος εκπαιδευτικός να αναλάβητα σλαυόφωνα παιδιά, τα εξής: «Πρόσεχε πολύ στις σχέσεις σου με αυτόν τον Σλαυομακεδόνα, διότι ενδεχόμενο να τον δούμε αύριο υπουργό της Παιδείαςστην Μακεδονία», εννοούσε το «νέον Μακεδονικόν κράτος» που περιμέναμε ναγίνη.

4)Σοβαραί ανησυχίαι των γονέων Σοβαραί ανησυχίαι των γονέων. Όταν έφυγαν τα παιδιά απ' την Ελλάδα,άρχισαν σιγά-σιγά οι γονείς να στενοχωρούνται και να ανησυχούν σοβαρά διατην τύχην των παιδιών τους. Είχαν φθάσει στην Ελλάδα, ως τα αυτιά τωνγονέων, ότι τα παιδιά κακοπερνούν. Ότι πέθαναν πολλά από τύφο. Ότι έγινανπολλά δυστυχήματα. Ότι δεν μαθαίνουν γράμματα και τέχνες, αλλά Μαρξισμό και Πολεμική τέχνη. Είδαν με τα μάτια τους παιδιά που ήλθαν απ' τη Ρουμανίακαι Βουλγαρία να πολεμήσουν! Είχε περάσει χρόνος και δεν πήραν καθόλου γράμματα. Ένα κύμα λοιπόν διαμαρτυριών και φωνές απελπισίας έφθασαν στην ηγεσία του Κ.Κ.Ε. Και το Κομ. Κόμμα θορυβημένο ζητούσε από εμάς εξηγήσεις! Δεν έβλεπε ότι ήταν φυσικό να περιέλθουν τα παιδιά σ' αυτήν την κατάντια,αφού το ίδιο το κόμμα την εδημιούργησε.

...

Και κατάσκοπος

Η πιο «τιμητική» δουλειά που μου ανετέθη απ' το Κ.Κ.Ε. καθ' ον χρόνον ήμουνστην Ουγγαρία, ήταν μια κομματική «αποστολή». Μου ανέθεσε καθήκοντα«Κοβάρχη», γραμματέα δηλ. των κομματικών μελών που ήσαν στην Βουδαπέστηκαι στους παιδικούς σταθμούς. Αλλά το πιο τιμητικόν ήταν τούτο. Μουδιέγραψαν ως σοβαρά καθήκοντα:1) Να ανακαλύψω και να παρακολουθώ παλαιούς Έλληνες που τυχόν βρίσκοντανστην Ουγγαρία και ιδιαιτέρως στην Βουδαπέστη2) Να ανακαλύψω μίαν μεγάλην Ελληνικήν Βιβλιοθήκην που ήταν κρυμμένη στην πόλι της Βουδαπέστης,3) Να παρακολουθώ δύο πρόσωπα, το ένα δια τυχόν ύποπτες κινήσεις του και τοάλλο να το παρακολουθώ να μη του συμβή τίποτε κακό.Τα πρόσωπα αυτά ήσαν:1) Ο Βασίλειος Τζήμας ή Σαμαρινιώτης και 2) ο Κόκκαλης.

...