Ο Ιουδαϊσμός δεν είναι απλώς μια «θρησκεία», καθώς πολλοί Εβραίοι είναι φανερά άθεοι ή αγνωστικιστές, και δεν θεωρούν τους εαυτούς τους λιγότερο Εβραίους για το λόγο αυτό. Ο Εβραϊσμός δεν αποτελεί μια φυλή, ακόμη και αν είναι αλήθεια ότι ένα «εκπαιδευμένο μάτι», τις περισσότερες φορές, μπορεί να αναγνωρίσει μια εβραϊκή παρουσία, δηλαδή, ένα χαρακτηριστικό μοτίβο που είναι αποτέλεσμα της αυστηρής τήρησης από την πλευρά τους της ενδογαμίας για αιώνες. Οι Εβραίοι βλέπουν τους εαυτούς τους ως τους «εκλεκτούς» του Θεού, και ο γάμος έξω από την κοινότητα είναι απολύτως κατακριτέος. Ωστόσο, οι μικτοί γάμοι αποτελούν πραγματικότητα και έχουν επίσης βοηθήσει να ανανεωθεί το αίμα του Ισραήλ κατά τη διάρκεια όλων των αιώνων που πέρασαν στα διάφορα γκέτο, όπου οι Εβραίοι προτιμούσαν να ζουν χωριστά και εκτός από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Η βασική προϋπόθεση για έναν τέτοιο μεικτό γάμο είναι, η μητέρα να είναι Εβραία, διότι οι Ορθόδοξοι Ραβίνοι αναγνωρίζουν ως εβραιόπουλα μόνο τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από Εβραία μητέρα. Ωστόσο, έχοντας ακόμα και μόνο Εβραίο πατέρα ή ένα παππού ή γιαγιά, αρκεί ώστε κάποιος να συνταυτιστεί πλήρως με τον Ιουδαϊσμό. Ο Εβραϊσμός είναι επομένως μια «ψυχική φυλή» που έχει διαμορφωθεί με την πάροδο των αιώνων από την εβραϊκή θρησκεία και το οικουμενικό πρόταγμα του Ιουδαϊσμού.
Το πολιτικό σχέδιο του Ιουδαϊσμού
Ο παγκόσμιος Ιουδαϊσμός έχει ένα ξεκάθαρο πολιτικό σχέδιο. Είναι σημαντικό για τους Εβραίους να (φαίνεται ότι) εργάζονται για την οικοδόμηση ενός «ειρηνικού» κόσμου, μιας ειρήνης που προορίζεται να είναι καθολική και μόνιμη. Επομένως, δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «ειρήνη» (Shalom στα εβραϊκά) βρίσκεται συχνά στον εβραϊκό λόγο σε όλο τον κόσμο. Στον «τέλειο κόσμο» που κατασκευάζουν, όλες οι συγκρούσεις μεταξύ των εθνών θα εξαφανιστούν! Αυτός είναι ο λόγος που οι Εβραίοι συνηγορούν ακούραστα και για πολλά χρόνια στην κατάργηση όλων των συνόρων, στην διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων και την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας της «ειρήνης». Η ίδια η ύπαρξη χωριστών Εθνών λένε ότι είναι υπεύθυνη για την πρόκληση πολέμων και ταραχών. Οπότε, θα πρέπει να αποδυναμωθούν και τελικά να αντικατασταθούν από μια παγκόσμια κυβέρνηση, μια «Νέα Τάξη Πραγμάτων», μια ενιαία παγκόσμια Αρχή, η οποία θα επιτρέψει στην «ευτυχία και στην ευημερία» να βασιλεύσουν, με εβραϊκό στυλ, στη γη.
(Σημ. Φυσικά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι Εβραίοι, οι οποίοι γνωρίζουν 3,500 χρόνια ιστορίας διωγμών από τις μισές χώρες του πλανήτη λόγο του άτιμου απατεωνίστικου χαρακτήρα τους, ούτε φιλήσυχοι είναι, ούτε καλοκάγαθοι, ούτε υπέρ καμίας ειρήνης. Είναι υπεύθυνοι μέσω των γνωστών μεγαλοτραπεζιτών τους πχ. Rothchild για το ξέσπασμα του πρώτου και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, για την κατοχή επί των παλαιστινιακών εδαφών που τους επέτρεψε να δημιουργήσουν το παράνομο κράτος τους, για τις αναταραχές και τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, τους οποίους προκάλεσαν βάζοντας το μεγάλο αδελφάκι τους τις ΗΠΑ να κάνουν τη βρόμικη δουλειά, για το άνοιγμα του δρόμου στην ισλαμική τρομοκρατία που εξυπηρετεί σε απόλυτοβαθμό τα σχέδια τους και για τον διωγμό των Αράβων που βρίσκονται εντός του κράτους του Ισραήλ, όπως και για τους αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς σε άμαχο πληθυσμό στην λωρίδα της Γάζας. Αν, λοιπόν, οι Εβραίοι ήταν κάποια φιλήσυχα πλασματάκια, τότε το πρώτο μέρος που θα εφάρμοζαν την «ανεκτικότητα» και τον «πλουραλισμό» θα ήταν το ίδιο τους το κράτος και τα γειτονικά εδάφη)
Βρίσκουμε αυτή την ιδέα περισσότερο ή λιγότερο ανεπτυγμένη, τόσο στα γραπτά ορισμένων θεωρητικών μαρξιστών, όπως στον ίδιο τον Καρλ Μαρξ και στον γαλλοεβραίο φιλόσοφο Ζακ Ντεριντά, αλλά και στον λόγο των φιλελεύθερων στοχαστών όπως ο Καρλ Πόπερ, ο Μίλτον Φρίντμαν και στον Γάλλο Αλαίν Μίνς. Η ιδέα είναι, η ενοποίηση του κόσμου με κάθε δυνατό μέσω, καθώς και η δημιουργία πολιτισμικών συγκρούσεων που θα αποδυναμώσουν τα εθνικά κράτη. Γι’ αυτόν τον Ένα Κόσμο είναι που οι Εβραίοι διανοούμενοι εργάζονται ακούραστα σε όλο τον κόσμο. Είτε αυτοαποκαλούνται αριστεροί είτε δεξιοί, φιλελεύθεροι ή μαρξιστές, πιστοί ή άθεοι, είναι οι πιο ένθερμοι προπαγανδιστές της πλουραλιστικής κοινωνίας και της καθολικής επιμειξίας, δηλαδή της φυλετικής μείξης.
Βρίσκουμε αυτή την ιδέα περισσότερο ή λιγότερο ανεπτυγμένη, τόσο στα γραπτά ορισμένων θεωρητικών μαρξιστών, όπως στον ίδιο τον Καρλ Μαρξ και στον γαλλοεβραίο φιλόσοφο Ζακ Ντεριντά, αλλά και στον λόγο των φιλελεύθερων στοχαστών όπως ο Καρλ Πόπερ, ο Μίλτον Φρίντμαν και στον Γάλλο Αλαίν Μίνς. Η ιδέα είναι, η ενοποίηση του κόσμου με κάθε δυνατό μέσω, καθώς και η δημιουργία πολιτισμικών συγκρούσεων που θα αποδυναμώσουν τα εθνικά κράτη. Γι’ αυτόν τον Ένα Κόσμο είναι που οι Εβραίοι διανοούμενοι εργάζονται ακούραστα σε όλο τον κόσμο. Είτε αυτοαποκαλούνται αριστεροί είτε δεξιοί, φιλελεύθεροι ή μαρξιστές, πιστοί ή άθεοι, είναι οι πιο ένθερμοι προπαγανδιστές της πλουραλιστικής κοινωνίας και της καθολικής επιμειξίας, δηλαδή της φυλετικής μείξης.
Έτσι, με όλη τους τη δύναμη οι Εβραίοι -όλοι οι αποκαλούμενοι Εβραίοι στον κόσμο- ενθαρρύνουν την μετανάστευση μη-λευκών σε κάθε χώρα στην οποία βρίσκονται αυτοί, όχι μόνο επειδή η πολυπολιτισμική κοινωνία είναι θεμελιώδης πολιτικός τους στόχος, αλλά και γιατί η διάλυση της εθνικής ταυτότητας σε κάθε έθνος και η μαζική παρουσία των αντι-λευκών μεταναστών έχει σχεδιαστεί για να αποτρέψει τον γηγενή λευκό πληθυσμό από το να στραφεί σε κάποιο εθνικιστικό ξέσπασμα εναντίον της εβραϊκής κυριαρχίας στην οικονομία, στην πολιτική και στα μέσα ενημέρωσης. Όλοι οι Εβραίοι διανοούμενοι, χωρίς καμία εξαίρεση, επικεντρώνονται σε αυτό το ζήτημα της οικοδόμησης της «πλουραλιστικής κοινωνίας» και γι’ αυτό ασκούν συνεχή «προπαγάνδα κατά του ρατσισμού». Στη Γαλλία, σημαίνοντες συγγραφείς και δημοσιογράφοι, όπως ο Bernard-Henri Levy, ο Jacques Attali, ο Jean Daniel, ο Guy Sorman και ο Guy Konopnicki συμφωνούν με τον «πλουραλισμό» και την καταπολέμηση του ρατσισμού, παρά τις πολιτικές τους διαφορές σε άλλα ζητήματα. Αυτή η εμμονή, η οποία είναι πολύ χαρακτηριστική του Ιουδαϊσμού, εκδηλώνεται και στον κινηματογράφο, όπου πολλοί παραγωγοί και σκηνοθέτες είναι σημαίνοντες Εβραίοι. Όποτε μια ταινία ξεκινά την υπεράσπιση και την προώθηση διαφυλετικών γάμων, της «ανοχής» και του «πλουραλισμού», μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο παραγωγός της είναι Εβραίος.
Τώρα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί οι πρώην κομμουνιστές και αριστεροί της δεκαετίας του 1970 δεν χρειάστηκε να κάνουν καμία μεγάλη αλλαγή για να γίνουν οι σημερινοί «νεο-συντηρητικοί». Άλλαξαν απλώς στρατηγική για την επίτευξη του ίδιου σκοπού: την κυριαρχία φυλετικά καθαρών Εβραίων πάνω σε μια φυλετικά μικτή κοινωνία.
(Σημ. Όλοι οι «δημοκράτες» πολιτικάντηδες, καθώς και το μακρύ χέρι του συστήματος οι αναρχικοί, συμφωνούν και συντάσσονται με την Εβραϊκή ατζέντα για τον λόγο ότι μια φυλετικά μεικτή κοινωνία, μια πολυπολιτισμική άθεη κοινωνία, χωρίς αξίες και ιδανικά, είναι απολύτως μαζοποιημένη και χειραγωγήσιμη, η οποία αποτελεί στην ουσία μια ζούγκλα στην οποία βασιλιάς είναι ο Τραπεζίτης και οι υπήκοοι του μόνο ιδανικό έχουν το κυνήγι του χρήματος, τον οικονομικό βιοπορισμό.)
Η «ανοχή» ως όπλο
Οι Εβραίοι είναι οι πιο προσηλυτιστικοί άνθρωποι πάνω στη γη, αλλά σε αντίθεση με τους Χριστιανούς ή τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι ονειρεύονται την μεταστροφή όλων των λαών όλων των φυλών στο δικό τους δόγμα, οι Εβραίοι δεν έχουν κανένα τέτοιο σχέδιο για την μεταστροφή του κόσμου στην δική τους πίστη, τον Ιουδαϊσμό, ενθαρρύνουν μόνο τις άλλες εθνικότητες να εγκαταλείψουν την δική τους εθνική και θρησκευτική ταυτότητα – και να ζήσουν μόνο για την «ανεκτικότητα». Οι αδιάκοπες εκστρατείες για να κατηγορηθούν όλοι οι λευκοί για την δουλεία, την αποικιοκρατία, την λεηλασία του Τρίτου Κόσμου ή για το Άουσβιτς, δεν έχουν άλλο σκοπό από το να θέσουν τον αντίπαλο σε θέση άμυνας, και να τον γονατίσουν, όχι με την βία, αλλά με την ενοχή. Όταν οι Εβραίοι θα είναι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη που θα κρατούν την πίστη και τις παραδόσεις τους, τότε θα αναγνωριστούν από όλους ως ο «εκλεκτός λαός» του Θεού. (Σημ. Έτσι θέλουν να πιστεύουν)
Η «αποστολή» τους (οι Εβραίοι χρησιμοποιούν συχνά αυτόν τον όρο) είναι να αφοπλίσουν τους άλλους λαούς, να διαλύσουν οτιδήποτε δεν είναι εβραϊκό ή ελεγχόμενο από Εβραίους, να αλέσουν όλους τους ανθρώπους σε μια ομοιογενή σκόνη για την δημιουργία μιας νέας εργατικής δύναμης χωρίς ταυτότητα, και έτσι να εγκαθιδρύσουν μια καθολική «ειρήνη» μεταξύ των λαών που δεν θα έχουν πια «διχαστικές» ταυτότητες. (Σημ. Και θα υπακούν μόνο στον μεγάλο αφέντη, τον μεγάλο Εβραίοι τοκογλύφο-τραπεζίτη εξουσιαστή)
Όπως είπε ο προφήτης Ησαΐας: «Ο λύκος θα κατοικήσει με το αρνί, η τίγρη θα ξεκουραστεί με το παιδί, το λιοντάρι και το κριάρι θα ζουν μαζί, και ένα μικρό παιδί θα τους οδηγήσει» (Ησαΐας 11: 6-9). Ο Μεσσίας τους, που έρχεται από το Ισραήλ, και αναμένεται εδώ και 3000 χρόνια, θα εγκαθιδρύσει εκ νέου το βασίλειο του Δαβίδ και θα δώσει στους Εβραίους μια αυτοκρατορία πάνω σε όλη τη γη. Και ορισμένα εβραϊκά κείμενα καλούν αποκλειστικά για το σκοπό αυτό.
Οι Εβραίοι, επομένως, ενθαρρύνονται συνεχώς στην εκστρατεία, σε όποια κοινωνία κατοικούν, προκειμένου να προωθηθεί η ενοποίηση του κόσμου και έτσι να επιταχυνθεί επίσης η άφιξη του υποσχόμενου και λατρεμένου Μεσσία τους. Η προπαγάνδα είναι εβραϊκή ειδικότητα, και δεν είναι τυχαίο ότι οι Εβραίοι αποκτούν τόσο μεγάλη επιρροή σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στα χέρια τους, οι έννοιες της «ανοχής» και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχουν γίνει εξαιρετικά αποτελεσματικά όπλα της λευκής ενοχής και της κατηγορίας κατά του συνόλου του πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μέσα από το άκουσμα των εβραϊκών ονομάτων ή της εβραϊκής φυσιογνωμίας κάποιων, τους οποίους αναγνωρίσουμε ως Εβραίους, αλλά μέσω αυτών που γράφουν και λένε οπουδήποτε και αν βρίσκονται πάνω στη γη.
(Σημ. Φυσικά, δεν είναι μόνο οι Εβραίοι που ευθύνονται για την διασπορά αυτής της προπαγάνδας, αλλά κυρίως –καθότι είναι πολλοί περισσότεροι- οι λευκοί Εβραίοι, που για διάφορους λόγους, είτε χρηματικούς, είτε για να πάρουν μια θέση εργασίας ή εξουσίας, είτε επειδή έχουν όντως πιστέψει σ’ αυτό το ιδεολόγημα, βοηθούν με κάθε μέσω στην πραγμάτωση του και την εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων ή καλύτερα την ολοκλήρωση του σχεδίου της ΝΤΠ μιας και η αρχή έχει ήδη γίνει από το 1945.)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου