ΙΩΑΝΝΗ Δ. ΠΑΣΣΑ
SOS
-Ποίοι κύνδυνοι μας απειλούν και ως άτομα και ως Έθνος.
-Διατί ο Βενιζέλος επανέφερε τον Γεώργιο το 1935.
-Διατι έγινε η Δικτατορία και ο Μεταξάς Πρωθυπουργός.
-Διατί οι κομμουνισταί απέκτησαν εσχάτως τόσην δύναμιν.
-Διατί οι αριστεροί έκαμαν το κίνημα του Δεκεμβρίου 1944.
-Διατί οι πολιτικοί ηγέται λφείλουν να συνεργασθούν.
-Διατί πρέπει ο Βασιλεύς να παραμείνη επικεφαλής του Έθνους.
-Και διατί είναι ανάγκη να αφυπνισθώμεν αμέσως, να συνέλθωμεν, να οργανωθώμεν όλοι οι Έλληνες και να γίνουμε, βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί, μια παράταξις Εθνικοφρώνον.
ΑΘΗΝΑΙ 1945
Μπροστά στο χάος που ευρισκόμεθα…
Πρέπει πρωτίστως να υπάρξη και να ζήση η Ελλάς!
Ο Λαός προετοιμάζεται να αναλάβη το έργον που εγκατέλειψαν οι ηγέται του.
...
Άπειρα και πυκνά και μαύρα είναι τα νέφη που καλύπτουν τον εθνικόν ορίζοντα και διάχυτος είναι η ανησυχία που συνέχει την ψυχήν του Λαού δια την αύριον, δια το μέλλον της Χώρας. Η διαπίστωσις αυτή δεν είναι υπερβολή, ούτε αποτέλεσμα νοσηράς και αδικαιολόγητου απαισιοδοξίας. Είναι μια πραγματικότης έκδηλος, σαφή, καθαρά, αναμφισβήτητος και την οποίαν, ενώ αλάθητον αισθητήριόν του, μόνο ηγέται του, οι πολιτικοί αρχηγοί, οι πολυτευόμενοι και η ηγέτις λεγόμενη τάξις της χώρας δεν την αντιλαμβάνονται και δεν φαίνεται να συγκινούνται σοβαρώς από τους κινδύνους που διατρέχομεν και ως άτομα και ως Έθνος.
...
Διότι τι άλλο να λεχθή με το φαινόμενον που παρουσιάζει και πάλιν η Χώρα εξ’ αφορμής της αφροσύνης και της ακατανοήτου σπουδής ωρισμένων πολιτικών ηγετων, που επιδιώκουν να απιλύσουν το πολιτειακόν ζήτημα του τόπου πρίν έτι ικανοποιηθούν και πραγματιποιηθούν αι δίκαιαι απαιτήσεις του Έθνους και αξιοποιηθούν αι τόσαι θυσίαι του; Τι άλλο δύναται να λεχθή όταν η λεγόμενη ηγέτις τάξις της Χώρας, αντί να έχει αφυπνισθη από τα πρό και μετά την Στάσιν γενόμενα και να εξεγερθη και να καθοδηγήση τον Λαόν να αντιμετωπίση τας ανοησίας, τας αθλιότητας και τας τάσεις των αδιαλλάκτων αριστερών, κρύπτει την κεφαλήν της είς την άμμον, όπως η στρουθοκάμηλος, ενωπίων του κινδύνου που διατρέχουν και αυτή και ο Λαός και το Έθνος;
Διατί ο Βενιζέλος επανέφερε τον Γεώργιο το 1935
…
Διατι έγινε η Δικτατορία και ο Μεταξάς Πρωθυπουργός.
…
Πώς και διατί ενεπλάκημεν είς τον πόλεμο.
…
Διατί οι κομμουνισταί απέκτησαν εσχάτως τόσην δύναμιν.
Εν τω μεταξύ η πείνα και η δυστυχία εθέριζε τον Λαό και επύκνωσε τάς τάξεις των αριστερών που ενεφανίζοντο ως δρώντες «ενάντια στο καταχτητή» και εκμεταλλεύοντο την δυσφορία του κόσμου και ξεσηκώναν τα παιδιά μας με τα βιβλιαράκια του Γληνού και με τις ύποπτες «κατηχήσεις» μέσα στις παράνομες οργανώσεις και εμάζευαν τα χρήματα εκείνων που μπορούσαν να δώσουν ή εξεβίαζον τους άλλους, που διησθάνοντο το κακό και απέφευγαν να τους δώσουν. Και αφού ουδείς εφρόντιζε να διαφωτίση τους έξω πέρι των εδώ συντελουμένων, φυσικόν ήτο να εισπράτουν οι αριστεροί και τας εκατοντάδες χιλιάδας λιρών που εισέπραξαν από του έξω και να λαμβάνουν προνομιακώς επίσης τα όπλα που εστέλοντο εδώ δια την ενίσχυσιν του αγώνος και να δημιουργήσουν την τρομεράν οργάνωσιν που εδημιούργησαν. Αλλά το χειρότερον είναι ότι ωρισμένοι πολιτικοί ηγέται, οίτινες εν τη αφέλειαν των επίστευσαν ότι ηδύναντο να καρπωθούν οφέλη από τον αγώνα των αριστερών, δια μιας μετ’ αυτών συνεννοήσεως ενεπλάκησαν είς τα δίκτυα των και πολύ αργά αντελήφθησαν ότι ο αγών των αριστερών είχε καθαρώς «ταξικόν» χαρακτήρα.
Και κανείς μέχρι σήμερον δεν ενδιεφέρθη να πληροφορήση τον Λαόν ποίοι ήσαν εκείνοι οίτινες λόγω τις αναμίξεώς των είς την οργάνωσιν που εφρόντιζε δια την αποστολήν είς την Αίγυπτον των αξιωματικών και των οπλιτών, που ήθελαν να μεταβούν εκεί και να πολεμήσουν, εξαπέστειλαν είς την Αίγυπτον όλους και μόνον εκείνους που έκαμαν το κίνημα του Απριλίου 1944 που κατεξηυτέλισε την Ελλάδα και τόσην τρομοκρατικήν ζημιάν επροξένησεν είς τα εθνικά συμφέροντα, αφού το κίνημα εκείνο, δεν διέλυσε μόνον τας ενόπλους δυνάμεις της Χώρας, αλλά και εκηδίλωσε και ερρύπανε την δόξαν που είχε δημιούργησει η τιτάνειος προσπάθεια ενός ολόκληρου Λαού. Και όμως είναι κοινόν μυστικόν μεταξύ εκείνων που γνωρίζουν τα πράγματα ότι και η οργάνωσις αυτή δεν ήτο ξένη πρός τους κύκλους εκείνους των Φιλελευθέρων, οίτινες και τότε και προηγουμένως και σήμερον ακόμη προσέφεραν και προσφέρουν χειριστάς υπηρεσίας και είς τον ρόπον και είς το κόμμα με την τακτικήν που ακολουθούν και οίτινες είναι οι ίδιοι, οι αυτοί κύκλοι που παρέσυραν και κατέστρεψαν μόλις χθές ακόμη ένα σημαντικόν εθνικόν κεφάλαιον, τον Νικ. Πλαστήραν. Έαν δεν υπάρχει οι άνθρωποι αυτοί που επίστευαν σδυστυχώς ότι θα ηδύνατο να συνεργασθούν με τους αριστερούς και να εκμεταλλευθούν την δύναμιν των, είναι ζήτημα εάν οι αριστεροί θα κατακτούσαν υην εμπιστοσύνην των Συμμάχων και αν θα ήσουν είς θέσιν να μεταφέρουν και να συγκεντρώσουν τόσους ανθρώπους των είς την Αίγυπτον και να κάμουν εκεί το κίνημα που έκαμαν.
Και ήτο τόση η ευπιστία των ανθρώπων αυτών- οίτινες είναι οι κύριοι εργάται και υπεύθυνοι της καταστροφής του τόπου- ώστε και μέχρι του Ιανουαρίου του 1944 , όταν η Ελλάς εστέναζεν ύπο το πέλμα του «ταξικού στρατού» των αριστερών, εξακολουθούν τας συνεννοήσεις των με αυτούς. Αλλ’ οι αριστεροι γενόμενοι κύριοι της Ελλάδος εν τω μεταξύ, ούτε απάντησαν έδιδαν πλέον είς τας προσπάθειας των δια την συνεννόησιν που επεζητούν. Τα απεκάλυψε και αυτά εσχάτως ο κομμουνιστής δημοσιογράφος κ. Σεραφείμ Μάξιμος σ’ ένα τείχος που εξέδωκε πρό τινος και είς το οποίον, ούτε ολίγον ούτε πολύ, λέει ο αρχηγός των Φιλελευθέρων, προκειμένου να γίνει η συνεννόησις με τους αριστερούς, εδέχετο να εγκαταλείψη η Ελλάς και τας εθνικάς της ακόμη διεκδικήσεις! Είναι καταπληκτικόν πράγματι το γεγονός, αλλά δυστηχώς αναμφισβήτητον.
Αντί λοιπόν αυτοί που επιδιώκουν και σήμερον, χάριν δήθεν των συμφερόντων του τόπου, να επιβάλουν την αβασίλευτον Δημοκτρατίαν, δια να τον διαλύσουν μια ώρα γρηγορότερα, να είχον φροντίσει την εποχήν εκείνην ο αγών αντιστάσεως να λάβη την μορφήν που έπρεπε να λάβη και να διαφωτίσουν τον Λαόν πέρι των κινδύνων που διέτρεχε και αυτός και ο τόπος από την δράσιν των αριστερών, συννενοούντο με τους αριστερούς πέρι το πως θα επανήρχετο ο Γεώργιος και πως θα εξασφάλιζον κομματικά οφέλη από την δύναμιν που είχε αποκτήσει εν τω μεταξύ οι αριστεροι, χάρις ακριβώς είς την ανοχήν και την αβουλίαν που επέδειξαν οι ίδιοι έναντι των αριστερών.
Και μόνον όταν αντελήφθησαν ότι οι αριστεροί τους ενέπαιζον, ήτοι μετά τον Ιούνιον του 1944 και μετά τον Λίβανον, τότε κατέφυγον ανήσυχοι είς τον ατυχή Ιωάννη Ράλλη δια να τους προστατεύση! Αυτός δε ήτο και ο λόγος που ο κ. Σοφούλης και τινες άλλοι, πλήν του κ. Γονατά, συνελήφθησαν από τους Γερμανούς, και άλλοι εξ αυτών εδραπέτευσαν τότε είς την Αίγυπτον και την Μέση Ανατολή. Αι συνεννόησεις των με τους αριστερούς ήσαν εκείναι που τους ενέπλεξαν είς την περιπέτειαν αυτήν κααι όχι αι υπηρεσίαι που προσέφερον είς το Έθνος! Όταν ο ατυχής Ράλλης προσεπάθει να τους πιέση να ενδιαφερθούν και να φροντίσουν δια την κατάστασιν που είχε δημιουργηθή είς τον τόπον και να σπεύσουν να διαφωτίσουν και τους έξω και τον Λαό πέρι των συμβανόντων, εκείνοι τον ηγνοούν, διότι ακόμη εξηκολούθουν να συνεννοούνται με τους αριστερους και μέχρι τέλους ήλπιζον είς συνεργασίαν των μετ’ αυτών!
Δεν γνωρίζω και ούτε είναι στιγμή να προδικάση κανείς ποια θα είναι η κρίσις της Ιστορίας δια τον Ιωάννη Ράλλην και το έργον του κατά την τραγικήν εκέινην περίοδον της Χώρας, αλλά θα ήτο άδικον να μην λεχθή, ότι, αναλαβών την Αρχήν, καλώς ή κακώς- αυτ’ό είναι άλλο ζήτημα, νομίζω- ευρέθη εν τούτοις μεταξύ σφύρας και άκμονος, ήτοι μεταξύ Γερμανων αφ΄ενός που τον ενέπαιζον, αλλά και από τους οποίους οπωσδήποτε διαρκώς και κάτι αφήρπαζε και κάτι διέσωζε δια λογαριασμό και των πολιτών και της Χώρας και της άγριας καταφοράς των αριστερών αφ’ ετέρου, οίτινες αντιλαμβανόμενοι ότι η συγκρότησις των ταγμάτων ασφαλείας και η ενίσχυσις των σωμάτων ασφαλείας θα τους εμπόδιζε να επικρατήσουν και να κατακτήσουν τελικώς και τας Αθήνας, εμαίνεντο κυριολεκτικώς.
Δεν υπάρχει φυσικά καμμία αμφιβολία ότι και τα τάγματα ασφαλείας διέπραξαν υπερβολάς. Άλλα πολλοί των πολιτών, των πολιτικών και των ηγετών των κομμάτων, που ζούν και υπάρχουν σήμερον, όσως οφείλουν την ζωή των, εαν κρίνει κανείς από τάς εκδηλωθείσας αργότερον διαθέσεις των αριστερών, είς τά τάγματα και τα σώματα ασφαλείαςείς τα οποία εν τούτοις ούτε οι Γερμανοί, δικαίως άλλως τε, είχον εμπιστοσύνην, αφού ουδέποτε επαρκώς τα ενίσχυσαν.
Και δεν γνωρίζω ποια θα ήτο η κατάστασις σήμερον είς την Ελλάδα εάν ο Ιων. Ράλλης ενέδιδεν είς τας προτάσεις των αριστερών, τας γενόμενας ολίγους μήνας προ της απελευθερώσεως, που εζητείτο δι’ αυτών να αφήσουν τα τάγματα και τα σώματα ασφαλείας της Αθήνας και του Πειραία και να καταφύγουν είς τα όρη, εγκαταλείποντας την φρούρησιν των Αθηνών και Πειραιώς είς την Πολιτοφυλακήν του ΕΑΜ.
Ας αναλογισθούν όσοι ζούσαν τότε τας Αθήνας τι ακριβώς θα συνέβαινενμ εάν τα τάγματα και σώματα ασφαλείας εγκατέλειπον τας δυο πόλεις είς έλεος της Πολυτοφυλακής και ποία θα ήτο η θέσις της Ελλάδος έκτοτε, αλλά και πλείστων Ελλήνων, εάν οι αριστεροί κατελάμβανον και εκυριαρχούν είς τας Αθήνας και τον Πειραιά προ της απελευθέρωσεως. Πολλοί ασφαλώς από τους σημερινούς επικριτάς και του Ράλλη και των ταγμάτων ασφαλείας δεν θα υπήρχον σήμερων είς την ζωήν, όπως δεν υπάρχουν και όσοι εσφάγησαν και είς τάς επαρχίας και εδώ και προ και μετά την Στάσιν από τους αριστερούς. Διότι, εάν τα τάγματα ασφαλείας κακώς συγκροτήθησαν, όπως εκ των υστέρων ισυριζόμεθα, δικαίον και ορθόν είναι να ληφθή υπ’ όψιν ότι τα τάγματα ασφαλείας είς τα οποία ευχαρίστως προσήλθον να υπηρετήσουν τόσοι Ελληνες, προσέλαβον την ισχύ που προσέλαβον λώγο της αντιδράσεως πρός τους αριστερούς, οίτινες εν τω μεταξύ εδυνάστευαν όλους εκείνους οίτινες δεν ήσαν οπαδοί των. Με δύο λέξεις και τα τάγματα ασφαλείας τα εδημιούργησεν η τακτική των αριστερών και η προσπάθεια των να επικρατήσουν καθ’ όλη την Ελλάδα και να εξοντώσουν κάθε αντιφρονούντα προς αυτούς.
Έυκολον βεβαίως είναι να ομιλούν όσοι αγνοούν την πραγματικότητα, ή έχουν λησμονήσει πλέον την τραγωδίαν της εποχής εκείνης, περί προσοτών. Το αυτό άλλως τε πράττουν και οι αριστεροί, οίτινες κατάντησε όλους εκείνους που δεν συμμερίζονται τις έξαλλες απόψεις των, πέρι δια΄’υσεως της Ελλάδας, να τους χαρακτηρίζουν ως «εθνοπροδότας», «κρυπτοφασίστας», «μοναρχοφασίστας», «Γερμανοτσολίαδες» και τα τοιάυτα.
