Τα χρυσά μαλλιά της Σιφ: Πώς ο Λόκι προκάλεσε προβλήματα στο Άσγκαρντ.

Μύθοι της Σκανδιναβίας

'Ολοι όσοι ζούσαν στο Άσγκαρντ, οι Άεσιρ και οι Ασίνιον, δηλαδή οι Θεοί και οι Θεές, και οι Βάνιρ, οι φίλοι των Θεών, ήταν θυμωμένοι με τον Λόκι. Δεν ήταν παράξενο που ήταν θυμωμένοι μαζί τον, αφού είχε βοηθήσει τον Γίγαντα Θιάστ να κλέψει την Ιντούνα και τα χρυσά μήλα της. 'Ομως πρέπει να πούμε ότι επειδή έδειχναν αυτή την οργή τούς, ο Λόκι ήθελε να προκαλέσει κι άλλα προβλήματα στο Άσγκαρν. Μια μέρα τον δόθηκε μια ευκαιρία να το κάνει αυτό και η καρδιά τον αγαλλίασε.

Η Σιφ, η γυναίκα τον Θορ, κοιμόταν έξω από το σπίτι της και τα υπέροχα χρυσαφένια μαλλιά της είχαν απλωθεί παντού γύρω της. Ο Λόκι ήξερε πόσο αγαπά ο Θορ αυτά τα αστραφτερά μαλλιά και πόσο πολύτιμα ήταν για τη Σιφ επειδή ακριβώς ο Θορ τα αγαπούσε. Να η ευκαιρία τον να τους εκδικηθεί. Χαμογελώντας, πήρε το ψαλίδι τον και έκοψε τα αστραφτερά μαλλιά, κάθε μπούκλα και κάθε πλεξούδα. Η Σιφ δεν ξύπνησε όσο της έκλεβε τον Θησαυρό της και ο Λόκι άφησε το κεφάλι της κουρεμένο και γυμνό. Ο Θορ έλειπε από το Άσγκαρντ. 'Οταν γύρισε στην Πόλη των Θεών, πήγε σπίτι του.

Η Σιφ, η γυναίκα του δεν ηταν εκεί για να τον καλωσορίσει. Τη φώναξε, αλλά δεν άκουσε τη χαρούμενη απάντηση της. Οι αθώες πήγε σε ολα τα παλάτια των θεών αλλά δεν βρήκε σε κανένα τη Σίφ τη χρυσόμαλλα γυναίκα του. Οταν γύρισε στο παλάτι του άκουσε να ψιθυρίζει το όνομα του. Σταμάτησε και τότε μια σιλουέτα βγήκε μέσα από μια πέτρα. Το κεφάλι της ήταν σκεπασμένο με ενα πέπλο και ο Θορ δεν αναγνώρισε καλά καλά τη Σιφ, τη γυναίκα του. Μολις πλησίασε, αυτή άρχισε να κλαίει με λυγμούς.

«Ω, Θορ, άντρα μου», είπε, «μη με κοιτάζεις ντρέπομαι να με δεις. Θα φύγω από το Άσγκαρντ και από την παρέα των Θεών, και θα πάω κάτω στο Σβαρθάιμ και Θα ζήσω ανάμεσα στους Νάνούς. Δεν το αντέχω να με δει κανένας από τους κατοίκούς τον Άσγκαρντ έτσι όπως είμαι τώρα». «Ω, Σιφ», είπε ο Θορ, «τι έπαθες;» «'Εχασα τα μαλλιά από το κεφάλί μου», είπε η Σιφ, «έχασα τα όμορφα χρυσαφένια μαλλιά που εσύ, Θορ, τα αγαπούσες τόσο πολύ. Δεν Θα με αγαπάς πια, και έτσι πρέπει να φύγω, να πάω κάτω στο Σβαρθάιμ μαζί με τους Νάνούς. Είμαι εξίσου άσχημη μ' αυτούς τώρα» . Τότε σήκωσε το πέπλο από το κεφάλι της και ο Θορ είδε όπ τα όμορφα μαλλιά της δεν υπήρχαν πια. Η Σιφ στεκόταν μπροστά του ντροπιασμένη και λυπημένη, και ο Θορ κυριεύτηκε από ασυγκράτητο θυμό. «Ποιος σου το έκανε αυτό, Σιφ;» είπε. «Είμαι ο Θορ, ο δυνατότερος από όλους τους κατοϊκους του Άσγκαρτ και θα επιστρατεύσω όλες τις δυναμεις των Θεών για να ξαναβρεiς την ομορφιά  σον. Ελα μαζί μού, Σίφ."Και παίρνοντας τη γυναίκα τον από το Χέρι ,ο Θορ πήγε στην Αίθουσα των Συμβουλίων οπου ηταν οι θεοί και θεές.

Η Σιφ σκέπασε το κεφαλι της με το πέπλο γιατί δεν να δουν οι θεοί και,θεές το κουρεμένο κεφάλι της. Αλλα από τον Θυμό στα μάπα τον Θορ όλοι κατάλαβαν όπ η αδικία που έγινε σε βάρος της Σιφ ήταν πολύ μεγάλη. Τότε ο Θορ τους είπε ότι κάποιος έκοψε τα όμορφα μαλλιά της γυναίκας του. 'Ενας ψίθυρος απλώθηκε στην Αίθούσα των Συμβούλίων. «Ο Λόκι το έκανε αυτό - κανείς άλλος στο Άσγκαρντ δεν θα έκανε μια τόσο επαίσχύντη πράξη», έλεγαν ο ένας στον άλλο. 

«Ο Λόκι το έκανε», είπε ο Θορ. «'Εχει κρυφτεί, αλλά θα τον βρω και θα τον σκοτώσω». 

«'Οχι, Θορ», είπε ο Οντίν, ο Πατέρας των Θεών. «'Οχι, κανένας κάτοικος του Άσγκαρντ δεν θα σκοτώσει έναν άλλο. Θα καλέσω τον Λόκι να έλθει εδώ μπροστά μας. Και μένει σε σένα να τον αναγκάσεις (και μην ξεχνάς όπ ο Λόκι είναι πονηρός και μπορεί να κάνει πολλά πράγματα) να ξαναδώσει στη Σιφ την ομορφιά των χρυσών μαλλιών της».

Τότε ακούστηκε σε όλη την Πόλη των Θεών το κάλεσμα του Οντίν, το κάλεσμα στο οποίο είναι υποχρεωμένο να υπακούσει όλο το Άσγκαρντ. Ο Λόκι το άκουσε, και αναγκάστηκε να βγει από την κρυψώνα τον και να πάει στην Αίθουσα των Συμβουλίων. Και όταν κοίταξε τον Θορ και είδε την οργή στα μάτια του, και όταν κοίταξε τον Οντίν και είδε την αυστηρότητα στο πρόσωπο του Πατέρα των Θεών, κατάλαβε ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να επανορθώσει το τρομερό κακό που είχε κάνει στη Σιφ. Είπε τότε ο Οντίν: «Υπάρχει κάπ που εσύ, ο Λόκι, πρέπει να κάνεις: Να αποκαταστήσεις την ομορφιά των μαλλιών της Σιφ». 

Ο Λόκι κοίταξε τον Οντίν, κοίταξε τον Θορ, και είδε ότι αυτό που είπαν έπρεπε να γίνει. Το εύστροφο μυαλό του αναζητούσε έναν τρόπο για να αποκαταστήσει την ομορφιά των χρυσαφένιων μαλλιών της Σιφ. 

«Θα κάνω όπως διατάζεις, Οντίν, Πατέρα των Πάντων», είπε. 

Αλλά πριν δούμε π έκανε ο Λόκι για να αποκαταστήσει χρυσαφένίων μαλλιών της Σιφ, πρέπει να μιλήσουμε για τα αλλα όντα που υπήρχαν τότε στον κόσμο εκτός απο τους θεοί τις θεές. 

Όταν οι Θεοί που λέγονταν Αεσίρ, έφτασα στο βουνό στο οποίο έχτισαν το Άσγκαρντ, βρήκαν κι άλλα  όντα εκεί. Αυτά δεν ήταν μοχθηρά και άσχημα σαν τους Γϊγαντες.'Ηταν όμορφα και φιλικά και λέγονταν Βάνιρ.

Οι Βάνιρ, αν και ήταν όμορφοι και φιλικοί, δεν τους απασχολούσε να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο η πιο εντυχισμένο. Σε αυτό διέφεραν από τούς Άεσιρ, που τους απασχολούσε αυτό. Οι Άεσιρ έκαναν ειρήνη μαζί τούς, και ζούσαν φιλικά μαζί, και οι Βάνιρ άρχισαν να βοηθούν τους Άεσιρ για να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο και πιο ευτυχισμένο. Η Φρέγια, εκείνη την οποία ήθελε να πάρει ο Γίγαντας μαζί με τον'Ηλιο και το Φεγγάρι σαν ανταμοιβή επειδή έφπαξε το τείχος γύρω από το Άσγκαρντ, ήταν από τους Βάνιρ. Τα άλλα όντα των Βάνιρ ήταν ο Φρέι, που ήταν αδελφός της Φρέγια, και ο Νιόρντ, που ηταν ο πατέρας τους. 

Στη γη από κάτω υπήρχαν άλλα όντα — τα λεπτοκαμωμένα Ξωτικά, που χόρεύαν και έτρεχαν εδώ κι εκεί, φροντίζοντας τα δέντρα και τα λουλούδια και τα χόρτα. Οι Θεοί είχαν επιτρέψει στους Βάνιρ να κυβερνούν τα Ξωτικά. Μετά, κάτω απο τη γη, σε σπηλιές και εσοχές, ζούσε μια άλλη φυλή, οι Νάνοι ή οι Γνώμοι, μικρά παραμορφωμένα πλάσματα που ηταν μοχθηρά και άσχημα, αλλά ήταν επίσης οι καλύτεροι τεχνίτες στον κόσμο. 

Το διάστημα που ούτε οι Άεσιρ ούτε οι Βάνιρ ήταν φιλικοί μαζι του, ο Λοκι συνήθιζε να κατεβαίνει στο Σβαρθάιμ, την κατοικία των Νάνων κάτω από τη γη. Και τώρα που πήρε την εντολή να αποκαταστήσει τα όμορφα μαλλιά της Σιφ, ο Λοκι σκέφτηκε πώς θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν οι Νάνοι. 

Κατέβηκε βαθιά μέσα στη  γη απο ελικοειδή περασματα και εφτασε εκεί όπου δούλευαν στα καμίνια τους οι Νάνοι, που ήταν πιο φιλίκοί μαζί του. 'Ολοι οι Νάνοι ήταν αριστοτέχνες σιδηρουργοί, και όταν έφτασε βρήκε τους φίλους του να δουλεύουν με σφυριά και λαβίδες, χτυπώντας μέταλλα για να τους δώσουν πολλά και διάφορα σχήματα. Τους παρακολούθησε για λίγο προσέχοντας το πράγματα πον φτιάχνουν. 'Ενα ήταν μια λόγχη τόσο καλά ισορροπημένη και φτιαγμένη, ώστε χτυπούσε τον στόχο όσο κακό και αν ήταν το σημάδι εκείνον που την έριχνε. Το άλλο ήταν μια βάρκα πον μπορούσε να ταξιδέψει στη θάλασσα, αλλά επίσης δίπλωνε έτσι που χωρούσε σε μια τσέπη. Η λόγχη λεγόταν Γκούνγκνιμ και η βάρκα Σκιντμπλάντνιρ. 

Ο Λόκι άρχισε να φέρεται πολύ καλά στούς Νάνους, επαινούσε τη δουλειά τους και τους υποσχόταν πράγματα που μόνο αι κάτοικοι τον Άσγκαρτ μπορούσαν να δώσουν, πράγματα που οι Νάνοι ήθελαν πολύ να αποκτήσουν. Τους μιλούσε μέχρι που, σιγά σιγά, οι Νάνοι άρχισαν να πιστεύουν ότι θα αποκτήσουν όλο το Άσγκαρντ και ό,τι υπήρχε μέσα τον. 

Τελικά ο Λόκι τους είπε: ´Εχετε μια μπάρα λεπτό χρυσάφι που να μπορείτε να το σφυρηλατήσετε και να φτιάξετε αυτα τα λεπτά νήματα τόσο λεπτά ώστε να μοιάζουν με το μαλλιά της Σιφ, της γυναίκας τον Θορ; Μόνο οι Νάνοι Θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τόσο υπέροχο. Α, να η μπύρα τον χρυσού. Σφυρηλατήστε την και φτιάξτε αυτά το λεπτά νήματα, και οι ίδιοι οι Θεοί Θα ζηλεύουν τη δουλειά σας». 

Κολακευμένοι υπό το λόγια την Λόκι, οι Νάνοι που δούλευαν στα καμίνι πήραν τον χρυσό και τον έριξαν στη φωτιά. Μετά τον έβγαλαν, τον έβαλαν πάνω στο αμόνι τους και άρχισαν να τον δουλεύουν με το μικρά σφυριά τους μέχρι που τον μετέτρεψαν σε νήματα λεπτά σαν τρίχες. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. 'Επρεπε να γίνουν λεπτά σαν τις τρίχες της Σιφ, κι αυτές ήταν πιο λεπτές από οτιδήποτε άλλο. Συνέχισαν να δουλεύουν τα νήματα ξανά και ξανά, μέχρι πον τα έκαναν λεπτά σαν το μαλλιά της Σιφ. Τα νήματα ήταν φωτεινά σαν τον ήλιο και οταν ο Λόκι σήκωσε το δουλεμένο χρυσάφι αυτο χύθηκε απο τα χέρια μέχρι κάτω στο έδαφος.

Ήταν τόσο λεπτό που μπορούσες να το κρατήσεις στη παλάμη σου και τόσο ελαφρύ  από το χέρι που ακόμα και ένα πουλί μπορεί να μην ένιωθε το βάρος του. Τότε ο Λοκι αρχισε να επαινεί τους νάνους όλο και ποιο πολύ, και να τούς δινει όλο και περισσότερες υποσχέσεις. Τους μάγεψε με τα λόγια του, παρ' όλο που ήταν εχθρικά και καχύποπτα πλάσματα. Και πριν φύγει τούς ζήτησε τη λόγχη και τη βάρκα που είχε δει να φτιάχνουν, τη λόγχη Γκούνγκιρ και τη βάρκα Σκιντμπλάντνιρ.

Οι Νάνοι του τα έδωσαν, αν και ύστερα από λίγο απόρησαν με τον εαυτό τούς που του έδωσαν αυτά τα πράγματα. Ο Λόκι γύρισε στο Άσγκαρντ. Μπήκε στην Αίθουσα των Συμβουλίων όπού ήταν συγκεντρωμένοι οι κάτοικοι του Άσγκαρντ. Αντίκρισε την αυστηρή έκφραση στα μάτια του Οντίν και την οργισμένη έκφραση στα μάτια τον Θορ χαμογελώντας με καλή διάθεση. «Βγάλε το πέπλο σον, ω Σιφ», είπε. Και όταν η καημένη η Σιφ έβγαλε το πέπλο της, της έβαλε πάνω στο κουρεμένο κεφάλι της τα υπέροχα χρυσά μαλλιά που κρατούσε στο χέρι τον.

Το χρυσάφι χύθηκε πάνω στούς ώμους της, λεπτό, μαλακό και αστραφτερό όπως και τα δικά της μαλλιά. Και οι Άεσιρ και οι Ασίνιον , οι Θεοί και οι Θεές, και οι Βανρ και οι Βάνα, όταν είδαν το κεφάλι της Σιφ σκεπασμένο πάλι από τέτοια χρυσά μαλλιά,  γέλασαν και χειροκρότησαν και τα χρυσά μαλλιά έμειναν στο κεφαλι- της Σιφ σαν να είχαν όντως φυτρώσει από εκεί.